Oeigoeren in China: Een Analyse van Nationalisme in Xinjiang tijdens de Beginjaren van de People’s Republic of China

Abstract

De Oeigoeren, een moslimminderheid in China, waren recentelijk wereldnieuws vanwege de voortdurende gecompliceerde relatie met de Chinese regering. De huidige opleving van het conflict in China’s autonome regio Xinjiang is geen unicum. Al sinds de oprichting van de People's Republic of China (PRC) in 1949 is er sprake van een nationaliteitenvraagstuk. In dit eindwerkstuk wordt onderzocht welk beleid de PRC in haar beginjaren voerde omtrent minderheden en welke gevolgen dit heeft gehad voor de Oeigoeren in Xinjiang tussen 1955 en 1959. Dit wordt beoogd door het conflict te plaatsen binnen de theorie van Gellner over nationalisme (1983) en toe te passen op twee primaire bronnen: officiële beleidsdocumenten uit ‘Communist China 1955-1959: Policy Documents with Analysis’ van Bowie en Fairbank (1971) en ervaringen van lokale politici in Xinjiang uit de collectie ‘“Local Nationalism” in Xinjiang, 1957-1958’ van het Wilson Center. Uiteindelijk kan geconcludeerd worden dat de Chinese regering in haar officiële beleid afwijkt van de theorie van Gellner, maar in de praktijk wel in overeenstemming met de theorie heeft gehandeld.