| dc.description.abstract | SAMENVATTING; “Ervaringen van morele spanningen ten aanzien van levensverlengende behandelingen bij verpleegkundigen werkzaam in het ziekenhuis”
Achtergrond: Betrokken zijn bij levensverlengende behandelingen van volwassenen met een korte levensverwachting of kwetsbare ouderen kan morele spanningen veroorzaken bij verpleegkundigen werkzaam in het ziekenhuis. Morele spanningen die verpleegkundigen ervaren kunnen de kwaliteit van communicatie met andere hulpverleners verminderen evenals hun vermogen om te zorgen. Hoewel verpleegkundigen betrokken zijn bij levensverlengende behandelingen, zijn zij minder betrokken bij de besluitvorming omtrent starten, continueren of stoppen van deze behandelingen. Ondanks dit gebrek aan betrokkenheid, kunnen verpleegkundigen in staat zijn om meer te betekenen binnen de besluitvorming.
Doel: Inzicht krijgen in morele spanningen die verpleegkundigen in het ziekenhuis ervaren in situaties waar zij betrokken zijn bij levensverlengende behandelingen van volwassenen met een korte levensverwachting of kwetsbare ouderen. Daarnaast is onderzocht of het ervaren van morele spanningen bij verpleegkundigen in het ziekenhuis wordt veroorzaakt doordat zij niet betrokken zijn bij de besluitvorming omtrent levensverlengende behandelingen.
Methode: Een kwalitatieve studie werd uitgevoerd waarbij data werd verzameld door middel van semigestructureerde interviews met verpleegkundigen werkzaam in het ziekenhuis. Secundaire analyse werd toegepast op bestaande transcripten. Een topiclijst werd gebruikt om de interviews te ondersteunen. Alle interviews zijn opgenomen en getranscribeerd. Thematische analyse werd toegepast om de data te analyseren.
Resultaten: In totaal werden elf interviews gehouden. Morele spanningen die ontstaan in de situaties waarbij verpleegkundigen betrokken waren bij levensverlengende behandelingen kunnen gekenmerkt worden door gevoelens van machteloosheid, hopeloosheid, frustratie en woede. De mate van betrokkenheid in de besluitvorming werd verschillend benoemd.
Conclusie: Verpleegkundigen werkzaam in het ziekenhuis ervaren morele spanningen in situaties waarbij zij betrokken zijn bij levensverlengende behandelingen. Deels werden deze ervaringen ten aanzien van morele spanningen veroorzaakt door het niet betrokken zijn in de besluitvorming.
Implicaties: Het ervaren van morele spanning en de gevolgen hiervan mogen niet onderschat worden. Verder onderzoek is nodig om verpleegkundigen te kunnen ondersteunen wanneer zij morele spanningen ervaren.
ABSTRACT; “Experiences on Moral Distress among Hospital Nurses while Being Involved in Life Prolonging Treatment”
Background: Being involved in life prolonging treatments during care for adults with a short life expectancy or vulnerable elderly may cause moral distress among hospital nurses. As a result of moral distress nurses quality of communication with other healthcare providers and their capacity to care may decrease. Although nurses are often involved in life prolonging treatments, they are less involved in the actual decision making about starting, continuing or quitting these treatments. Despite this lack of involvement, nurses might be able to participate more during the decision making.
Aim: To explore whether hospital nurses experience moral distress in situations where they are involved in life prolonging treatments of adults with a short life expectancy or vulnerable elderly. Secondary, to explore whether moral distress among hospital nurses is due to not being involved in the decision making about life prolonging treatments.
Method: A qualitative design was used for this study. Semi-structured interviews were conducted with registered hospital nurses working with patients where decisions about life prolonging treatments were taken. Secondary analysis was performed on existing transcripts. A topic-list was used to support the interviews. Each interview was audio-taped, transcribed verbatim and analyzed trough thematic analysis.
Results: In total eleven interviews were conducted. Moral distress occurring in situations where nurses were involved in life prolonging treatment can be characterized as feelings of powerlessness, hopelessness, frustration and anger. Different experiences on involvement in the decision making were mentioned.
Conclusion: Hospital nurses experience moral distress in situations where they are involved in life prolonging treatment. Experiences of moral distress were partly caused due to not being involved in the decision making
Implications of key findings: Experiencing moral distress and its consequences should not be underestimated. More research is needed to provide hospital nurses tools and support. | |
