Experiences of Moral Distress Regarding Life-Prolonging Treatment in Outpatient Nurses

Abstract

Background: Outpatient nurses are confronted with life-prolonging treatment in the last stage of the patient’s life. Literature suggests that nurses lack involvement in the decision making of life-prolonging treatment and may experience moral distress, which is negatively associated with compromised care and job satisfaction. Aim: To explore whether nurses in the outpatient clinic experience moral distress in situations where nurses are involved in life-prolonging treatments of adults with a short life expectancy or frail elderly and whether moral distress is due to not being involved in the decision making about these life-prolonging treatments. Method: A qualitative design using semi-structured interviews with nurses working in the outpatient clinic. Recruitment was based on purposive sampling, but limited due to the COVID-19 outbreak. Interviews were guided by a topic list and started with a case description. Interviews were audiotaped, transcribed and subjected to thematic analysis. Results: Interviews with 12 outpatient nurses (5 registered nurses and 7 nurse specialists) led to four themes: i) involvement in the decisions about life-prolonging treatment, in which nurses felt dependent on the physician, ii) experiences of moral distress, which seem to occur if nurses experiences doubt regarding the decision for life-prolonging treatment, if nurses doubt whether the patient’s wishes were met or when nurses felt unheard or overruled for their opinion to stop life-prolonging treatment, iii) experienced consequences for patient care, in which some nurses withdrew from care, and iv) experienced support, when nurses shared their feelings about the decision making process and moral distress. Conclusion and implications: This study gives a first impression of moral distress in outpatient nurses. It is recommended to involve nurses into the decision making regarding life-prolonging treatment and to facilitate opportunities to share feelings regarding the decision making process and moral distress.

Introductie: Poliklinische verpleegkundigen zijn betrokken bij levensverlengende behandelingen van patiënten in de laatste levensfase. De literatuur suggereert dat verpleegkundigen niet betrokken zijn bij de besluitvorming hierover en mogelijk morele spanning ervaren. Morele spanning heeft negatieve gevolgen voor de kwaliteit van zorg en werktevredenheid. Onderzoeksvraag: In hoeverre ervaren poliklinische verpleegkundigen morele spanning wanneer zij betrokken zijn bij mogelijk levensverlengende behandelingen van patiënten met een korte levensverwachting of kwetsbare ouderen, en is deze morele spanning gerelateerd aan het wel of niet betrokken zijn bij de besluitvorming voor de levensverlengende behandeling? Methode: In deze kwalitatieve studie zijn semigestructureerde interviews gehouden met verpleegkundigen die werkzaam zijn op de polikliniek. Doelgerichte sampling werd toegepast, maar werd bemoeilijkt door de COVID-19-uitbraak. Een topiclijst werd gebruikt voor de interviews en elk interview begon met een casusbeschrijving. Interviews werden opgenomen, getranscribeerd en geanalyseerd middels thematische analyse. Resultaten: Interviews met 5 verpleegkundigen en 7 verpleegkundig specialisten werkzaam in de polikliniek hebben geleid tot vier thema's: 1) Betrokkenheid bij de beslissingen over levensverlengende behandeling, waarbij verpleegkundigen zich afhankelijk voelden van de arts; 2) Ervaringen van morele spanning als a) verpleegkundigen twijfels hebben over de levensverlengende behandeling, b) verpleegkundigen twijfelen of aan de wens van de patiënt is voldaan en c) verpleegkundigen zich ongehoord voelen in hun mening om levensverlengende behandeling te stoppen; 3) Gevolgen van morele spanning voor patiëntenzorg, waarbij sommige verpleegkundigen niet meer voor de patiënt konden zorgen; en 4) Ervaring van steun wanneer verpleegkundigen hun gevoelens over het besluitvormingsproces en morele spanning deelden. Conclusie: Deze studie geeft een eerste indruk van morele spanning van poliklinische verpleegkundigen. Het wordt aanbevolen om verpleegkundigen te betrekken bij de besluitvorming over levensverlengende behandelingen en hun gevoelens met betrekking tot morele spanning te delen.