| dc.description.abstract | Background: Falls are considered a threat to the independence and health of older people. Dutch district nurses have an important role in maintaining independence among older people living in the community and prevention of falling. Despite the availability of existing evidence with regards to the effectiveness of fall prevention programs, its implementation in clinical practice remains challenging. Little is known about the barriers and needs that district nurses perceive with regards to implementation of existing fall prevention programs. Aim: Exploring the perceived barriers and needs of district nurses with regards to the implementation of existing evidence-based fall prevention programs for older people living at home. Method: A generic qualitative design with semi-structured face-to-face and telephone interviews was conducted. District nurses were sampled purposively. Interviews were guided by a topic list. All interviews were conducted between March and April, 2020 in the Netherlands. Braun and Clarke’s thematic analysis was applied.Results: In total, twelve district nurses were interviewed. Four main themes were identified: experienced knowledge deficit, perceiving collaboration on an interprofessional level, reaching and attaining older people and perceiving urgency of fall prevention.
Conclusion:The results of this study demonstrate that district nurses perceive knowledge deficits with regards to fall prevention. Fragmentation of care and lack of concertation between professionals are perceived as important barriers in the interprofessional collaboration. Needed in enhancing interprofessional collaboration is effective communication. Reaching and attaining older people and the perceived urgency of fall prevention can also be considered important barriers. The findings may provide guidance to enhance a successful implementation of fall prevention programs for older people living at home.
Dutch summary:
Achtergrond: Vallen wordt beschouwd als een bedreiging voor de onafhankelijkheid en gezondheid van ouderen. Nederlandse wijkverpleegkundigen hebben een belangrijke rol in het behouden van de zelfstandigheid van ouderen die thuis wonen en daarmee ook het voorkomen van vallen. Ondanks het beschikbare wetenschappelijke bewijs over de effectiviteit van valpreventie programma’s blijft de implementatie naar de praktijk weerbarstig en moeilijk. Er is weinig bekend over de knelpunten en behoeftes die wijkverpleegkundigen ervaren met betrekking tot implementatie van bestaande valpreventie programma’s.
Doel: Het exploreren van de ervaren knelpunten en behoeftes van wijkverpleegkundigen met betrekking tot de implementatie van bestaande wetenschappelijk bewezen valpreventie programma’s voor thuiswonende ouderen.
Methode: Een generiek kwalitatief onderzoeksdesign met semigestructureerde face-to-face en telefonische interviews werd toegepast. Wijkverpleegkundigen werden doelbewust geselecteerd. De interviews werden gehouden met behulp van een topiclijst. Alle interviews werden afgenomen in maart en april, 2020 in Nederland. Thematische analyse werd toegepast volgens Braun en Clarke.
Resultaten:Twaalf wijkverpleegkundigen werden geïnterviewd in totaal. Vier hoofdthema’s werden geïdentificeerd: ervaren kennistekort, ervaren samenwerking op interprofessioneel gebied, het bereiken en vasthouden van ouderen en de ervaren urgentie van valpreventie.
Conclusie: De resultaten van deze studie tonen aan dat wijkverpleegkundigen een kennistekort ervaren op het gebied van valpreventie. Versplintering van zorg en gebrek aan afstemming tussen professionals worden beschouwd als de grootste knelpunten op het gebied van interprofessionele samenwerking. Nodig hierin is effectieve communicatie. Het bereiken en vasthouden van ouderen en de ervaren urgentie van valpreventie worden ook gezien als belangrijke knelpunten.
De bevindingen kunnen handvatten bieden bij een succesvolle implementatie van valpreventie programma’s voor thuiswonende ouderen. | |
