| dc.description.abstract | Abstract
TITLE Applied interventions by surgical nurses when “nurses’ worry” is present.
BACKGROUND Hospital nurses commonly observe and respond to deterioration using the Early Warning Score (EWS). Surgical ward nurses are highly engaged in the process of early recognition of and response to deterioration. These deterioration responses are based on deviating vital signs, while nurses also act on more subjective indicators like worry. Both scientific literature and (inter)national guidelines do not mention any information about acting upon nurses’ worry.
AIM To gain an in-depth understanding of the interventions nurses on surgical wards apply when “nurses’ worry” is present and the EWS does not indicate deterioration (EWS≥3).
METHOD A generic qualitative focus-group study with registered surgical nurses working at a hospital in the Netherlands was performed. Data was collected by focus-group interviews supported by vignettes. Data was analyzed thematically.
RESULTS Four focus-group interviews were conducted. Two sequential themes emerged from the data: ‘Searching for explanation and confirmation’ and ‘Responding by actively applying nursing interventions’. Nurses first gathered additional information about the patient and searched for a reference point. Nurses also approached others for co-assessment and verification of their observations, but held back in contacting physicians. Hereafter, nurses responded by applying nursing interventions.
CONCLUSION Nurses mainly try to formalize an in-depth understanding of their feeling of worry to convince a physician to accurately treat the patient. Spending much time on a search to this understanding leads to delays in escalating care.
IMPLICATIONS Nurses and physicians should make agreements on how to act when nurses’ worry is present. In addition, after increasing the amount of scientific evidence on this subject, policy making is needed to create a standardized procedure when nurses’ worry is present.
KEYWORDS “Nursing Staff, Hospital”[Mesh]; “Perioperative Nursing”[Mesh]; “Qualitative Research”[Mesh]; Worry; Interventions.
Samenvatting
TITEL Toegepaste interventies door chirurgische verpleegkundigen wanneer een niet-pluisgevoel aanwezig is.
ACHTERGROND Ziekenhuisverpleegkundigen observeren en reageren op klinische verslechtering van patiënten door middel van de Early Warning Score (EWS). Chirurgische verpleegkundigen hebben veel ervaring met de vroege herkenning van en reactie op klinische verslechtering. Deze reacties zijn gebaseerd op afwijkende vitale waarden, terwijl verpleegkundigen ook reageren op subjectieve indicatoren zoals een niet-pluisgevoel. Zowel wetenschappelijke literatuur als (inter)nationale richtlijnen bevatten geen informatie over het handelen op een niet-pluisgevoel.
DOEL Het verkrijgen van een diepgaand inzicht in de interventies die verpleegkundigen op chirurgische verpleegafdelingen toepassen wanneer een niet-pluisgevoel aanwezig is en de EWS niet duidt op klinische verslechtering (EWS≥3).
METHODE Een generiek kwalitatief focusgroep onderzoek met gediplomeerde chirurgische verpleegkundigen werkzaam in een Nederlands ziekenhuis werd verricht. Data werd verzameld door focusgroep-interviews die ondersteund werden door vignetten. Data werd thematisch geanalyseerd.
RESULTATEN Vier focus-groep interviews zijn uitgevoerd. Uit de data volgden twee opeenvolgende thema’s: ‘Op zoek naar uitleg en bevestiging’ en ‘Reageren door actieve toepassing van verpleegkundige interventies’. Allereerst verzamelden de verpleegkundigen aanvullende patiënten-informatie en zochten ze naar een referentiepunt. Verpleegkundigen benaderden bovendien collega’s voor medebeoordeling en verificatie van hun observaties, maar waren terughoudend in het contacteren van artsen. Uiteindelijk reageerden verpleegkundigen door verpleegkundige interventies toe te passen.
CONCLUSIE Verpleegkundigen proberen vooral een diepgaand begrip van hun niet-pluisgevoel te formuleren om een arts ervan te overtuigen de patiënt accuraat te behandelen. Het besteden van veel tijd aan de zoektocht naar dit begrip leidt tot vertragingen in het escaleren van patiëntenzorg.
IMPLICATIES Verpleegkundigen en artsen zouden afspraken moeten maken over hoe te handelen bij een niet-pluisgevoel. Bovendien is, na het creëren van meer wetenschappelijk bewijs, beleidsvorming nodig om een gestandaardiseerde procedure te ontwikkelen voor wanneer een niet-pluisgevoel aanwezig is.
SLEUTELWOORDEN “Ziekenhuisverpleegkundigen”; “Perioperatieve verpleging”; “Kwalitatief onderzoek”; Niet-pluisgevoel; Interventies. | |
