| dc.description.abstract | ABSTRACT
Het fenomeen ‘sharenting’ (het overmatig delen van informatie over je kinderen via sociale media) in de vorm van ouders die ‘vloggen’ (video bloggen) wordt in dit onderzoek getoetst aan de intuïtie dat het moreel problematisch is. Aan de hand van een aantal concepten dat verband houdt hiermee, is onderzocht op welke manier sharenting in strijd is met het de ontwikkeling een autonoom zelfbeeld bij kinderen. Aan de hand van theorieën van Joseph Kupfer en Robert Gerstein beargumenteer ik dat privacy een vereiste is voor het opbouwen van intieme relaties. We definiëren onszelf aan de hand van een variëteit aan relaties die we met anderen aangaan. Het autonome zelfbeeld dat kinderen hiermee ontwikkelen wordt door sharenting in gevaar gebracht omdat intimiteit en openbaarheid niet meer duidelijk van elkaar gescheiden wordt. Daarnaast focus ik me op een ander aspect van de ontwikkeling van een autonoom zelfbeeld, namelijk door te kijken naar de rol van een narratieve identiteit. Om een duidelijk concept te krijgen van het ‘zelf’, is het belangrijk om een eigen levensverhaal als narratief te construeren. De theorieën van Paul Ricoeur, Marya Schechtman en Alasdair Macintyre staan centraal in de bespreking van narratieve identiteit. Vloggen is een nieuwe manier om je narratieve identiteit tot uitdrukking te brengen. Ouders die een overmatige hoeveelheid informatie delen wat hun kinderen betreft, vertellen hiermee eigenlijk al een levensverhaal voordat het kind dit zelf kan doen. Als de morele waarde van de ontwikkeling van een autonoom zelfbeeld, zoals Kupfer dat doet, wordt aangenomen, dan concludeer ik op basis van de ondervindingen, dat vloggen moreel problematisch is voor de ontwikkeling van kinderen. | |
