Netflix achterna: onderzoek naar het publieke imago van de NPO in krantenartikelen over NPO Plus

Abstract

Deze masterthesis probeert een inzicht te bieden in de interpretatieruimte waarbinnen lezers van het NRC, De Telegraaf, het AD en De Volkskrant hun eigen mening vormden over de betaalde streamingdienst NPO Plus. Hierbij wordt ook onderzocht hoe de NPO haar streamingdienst positioneert als publiek en hoe hierop in de kranten gereageerd wordt. Mary Debrett vreest namelijk dat publieke streamingplatformen die buiten hun traditionele financiering om platformen financieren, zoals dat bij NPO Plus gebeurt, mogelijk een gevaar kunnen vormen voor het publieke imago van de publieke omroep. De krantenartikelen zijn onderzocht aan de hand van de methode zoals uiteengezet door mediahistorica Lynn Spigel. Uit analyse komt naar voren dat verschillende stakeholders met elkaar in discussie zijn of de dienst publiek of commercieel is. De NPO kwam met de meeste argumenten om haar dienst als publiek te positioneren en werd gesteund door staatssecretaris Sander Dekker, de NOS, en kranten de Volkskrant en AD. De critici, de VPRO, minister Slob en kranten De Telegraaf en NRC, kwamen ieder met verschillende eigen argumenten. Uit de analyse blijkt dat de NPO het behalen van één kerntaak (gevarieerde programmering) gebruikt om NPO Plus als publiek te positioneren, terwijl tegenstanders juist het niet behalen van een andere kerntaak (het aanspreken van een brede groep) gebruiken om de dienst als commercieel te beschouwen. Ook kwam uit de resultaten dat enkele critici de publieke waarde van de NPO in twijfel trokken door NPO Plus. Deze resultaten bevestigen Debretts vermoeden: dat betaalde streamingplatformen inderdaad een gevaar kunnen zijn voor het publieke imago van de publieke omroep.