| dc.description.abstract | Gedurende de ‘Vuile Oorlog’ in Argentinië, van 1976 tot 1983, raakten duizenden personen vermist. Daniel Rey Piuma was de eerste Uruguese ex-militair die uit de school klapte en maakte het zijn levensdoel om zowel de Argentijnse als Uruguese militairen, die schuldig waren aan het schenden van mensenrechten, aan te klagen. Door middel van transnational advocacy networks heeft hij getracht dit te bewerkstelligen. Dit onderzoek naar zijn persoonlijke archief biedt een nieuw inzicht in de informele sector waarin advocacy zich afspeelt. Hieruit is gebleken dat Piuma middels het Nunca Más rapport, als individu een cruciale rol heeft gespeeld in de grotere, wereldwijde verandering in het normatieve construct omtrent mensenrechten, die plaatsvond in de jaren ‘80. | |
