| dc.description.abstract | In dit bachelor-eindwerkstuk wordt onderzocht hoe het realityprogramma LOVE ISLAND en diens transmediale extensies uitnodigen tot participatie en interactie met het narratief van het programma. Hierbij zijn het programma, de LOVE ISLAND app en de Instagrampagina van LOVE ISLAND geanalyseerd aan de hand van een platformanalyse. De interactietheorie van Ivan Askwith biedt aanknopingspunten om andere mediateksten dan televisie te analyseren. Er is gekeken hoe er bij de verschillende mediateksten sprake is van mechanical interaction, content activation, content interaction en social interaction. Volgens Matthew Freeman vormen character building, world-building en authorship een vast onderdeel van een verhaal en zijn ze van belang om transmediale verhaalwerelden bij elkaar te houden. Waar transmedia storytelling zich voornamelijk richt op fictieve verhaalwerelden, laat dit onderzoek zien hoe ook het realityprogramma LOVE ISLAND als narratief beschouwd kan worden, waarbij alle mediateksten dienen ter ondersteuning van en bijdragen aan de verhaalwereld. Dit is in contrast met de algemene opvatting van Henry Jenkins, die stelt dat transmediale extensies los van elkaar gevolgd kunnen worden. In de analyse is te zien hoe de app uitnodigt tot publieksparticipatie, waarbij kijkers kunnen stemmen op verschillende kwesties. Vervolgens is in het programma terug te zien hoe de interactie die voorafgaand aan de uitzending heeft plaatsgevonden, invloed uitoefent op de narratieve wending van het programma. De Instagrampagina bevordert de betrokkenheid van kijkers met het programma, doordat het op verschillende manieren uitlokt tot interactie. Zo plaatst het account onder andere exclusieve beelden van achter de schermen, lokt het reacties uit en geeft het de mogelijkheid om vragen in te sturen die beantwoord worden door de deelnemers of de productie. Transmediale extensies vergroten de betrokkenheid van de kijker met de verhaalwereld, waarbij ze daadwerkelijk met het narratief kunnen interacteren. | |
