| dc.description.abstract | Binnen de medische wereld worden (aspecten) van ziekten ingedeeld in een ‘mentale’ of ‘fysieke’ categorie. Dit geeft patiënten met een ‘fysieke’ ziekte het gevoel dat ze de controle over hun ziekte behouden. Het gevoel van controle is echter broos: als de ziekte teveel invloed heeft op het leven van patiënten, brokkelt het controlegevoel af. Patiënten met een ‘mentale’ ziekte worden gezien als minder rationeel en als mensen die minder controle over zichzelf hebben. Dit zorgt ervoor dat de ervaringen van patiënten vaak minder serieus worden genomen.
In het feit dat we in de medische literatuur steeds vaker erkennen dat ziekten zowel ‘fysieke’ als ‘mentale’ aspecten hebben, zie ik een eerste stap in de richting van het loslaten van dualistisch taalgebruik in de medische wereld. Een volgende stap van het loslaten vereist een andere manier van denken en praten. De complexe systeemtheorie waarin de mens wordt gezien als complex geheel van verweven aspecten (die niet meer ‘fysiek’ of ‘mentaal’ worden genoemd), kunnen we gebruiken om de verandering in denken en praten vorm te geven. Met de complexe systeemtheorie kan beter recht worden gedaan aan de complexiteit van mensen en hun ziekten. Dit zorgt ervoor dat we met een meer open blik medisch onderzoek kunnen doen, beter recht kunnen doen aan de ervaringen van patiënten en betere behandelingen kunnen ontwikkelen. | |
