De sluiting van de Schelde, de rol van Zeeland in de onderhandelingen van 1632.

Abstract

In deze scriptie wordt het vraagstuk over de schuld van de sluiting van de Schelde tijdens de Tachtigjarige Oorlog onderzocht. Er wordt gekeken naar de actieve rol van Zeeland bij de sluiting van de Schelde tijdens de vredesonderhandelingen van 1632 tussen de Noordelijke- en de Zuidelijke Nederlanden. Daarnaast wordt gekeken naar de afwezigheid van belangen bij het gewest Holland bij deze onderhandelingen, zodoende kan bevestigd worden dat enkel Zeeland een rol speelde. De afspraken die gemaakt zijn tijdens deze vredesonderhandelingen hebben de basis gelegd voor de sluiting van de Schelde tot 1795. In het eerste hoofdstuk is de historische context van de sluiting van de Schelde weergegeven. De Tachtigjarige Oorlog leidde tot de maatregel van de Noordelijke Nederlanden om de Schelde te sluiten. Het vervolg van deze oorlog zorgde, door het verschuiven van de machtsverhoudingen, dat de belangen bij deze sluiting van de Schelde steeds meer verschoven van verdediging tegen de vijand naar belangen van zelfverrijking. In het tweede hoofdstuk wordt gekeken naar Zeeland en de Schelde. Hierin worden de belangen van Zeeland bij de sluiting van de Schelde onderzocht. Deze belangen verschoven gedurende de Tachtigjarige Oorlog. In het derde hoofdstuk wordt op basis van primaire bronnen de rol van Zeeland bij de vredesonderhandelingen van 1632 tussen de Noordelijke- en Zuidelijke Nederlanden onderzocht. Deze notulen van de Staten-Generaal geven blijk van de manier waarop het beleid omtrent de Schelde na 1632 tot stand is gekomen en op basis van welke belangen dit was. Op basis van dit onderzoek wordt aangetoond dat de Schelde na 1632 niet gesloten bleef vanuit het beleid van de Noordelijke Nederlanden, maar vanuit het beleid van Zeeland om de werkgelegenheid in de Zeeuwse havens te behouden.