| dc.description.abstract | Om een toevoeging te doen aan de zoektocht naar kunstmatige intelligentie wordt in deze scriptie geprobeerd een Prolog programma te maken dat Killersudoku’s op een menselijke manier oplost. Prolog wordt gebruikt omdat dit een declaratieve taal is, in tegenstelling tot eerdere andere onderzoeken waarbij imperatieve talen werden gebruikt. Ook maakt Prolog gebruik van backwards chaining, waarvan bewezen is dat mensen dit ook gebruiken bij het oplossen van logische problemen. Om antwoord te kunnen geven op de onderzoeksvraag moet worden onderzocht wat precies die menselijke manier is. Dit gebeurt aan de hand van menselijke data: proefpersonen worden gevraagd twee Killersudoku’s, een makkelijke en een moeilijke, op te lossen en dit te filmen terwijl ze hardop denken. Aan de hand van deze data kan worden bekeken of mensen deze puzzels überhaupt op dezelfde manier oplossen en vervolgens of deze manier dan hetzelfde is als het gemaakte programma. Bij de makkelijke Killersudoku blijkt er geen duidelijke overeenkomst te zijn in de manier van oplossen tussen verschillende proefpersonen. Het programma vertoont ook geen significante overeenkomst met de data. Bij de moeilijke Killersudoku is er reden om aan te nemen dat er wel een overeenkomst is tussen de menselijke data. Het programma komt bij deze Killersudoku niet tot een oplossing waardoor de data maar deels kan worden vergeleken, deze data komt echter goed overeen met de data van de proefpersonen. | |
