Show simple item record

dc.rights.licenseCC-BY-NC-ND
dc.contributor.advisorGeuijen, C.H.M.
dc.contributor.authorRijpma, J.J.
dc.date.accessioned2009-09-18T17:02:13Z
dc.date.available2009-09-18
dc.date.available2009-09-18T17:02:13Z
dc.date.issued2009
dc.identifier.urihttps://studenttheses.uu.nl/handle/20.500.12932/3474
dc.description.abstractDe Europese Unie heeft zich in het Europese Veiligheids- en Defensiebeleid tot doel gesteld om overal ter wereld snel en onafhankelijk humanitaire en militair in te kunnen grijpen. Deze forse ambities stellen hoge eisen aan de militaire capaciteiten van de Europese Unie. Hoewel de Europese lidstaten gezamenlijk over veel capaciteiten beschikken, blijkt het keer op keer lastig om voldoende militair vermogen op te bouwen. Om deze reden werkt de Europese Unie hard aan de ontwikkeling van Europese militaire capaciteiten. De ontwikkeling van militaire capaciteiten is echter van oudsher een nationale aangelegenheid. Omwille van de nationale veiligheid en de bescherming van de eigen defensie-industrie houden lidstaten de ontwikkeling van militaire capaciteiten liever in eigen handen. Uit de literatuurstudie in dit onderzoek is gebleken dat er een verschuiving zichtbaar is in de richting van een discours dat Europese samenwerking bij de ontwikkeling van militaire capaciteiten voorop stelt. Voor de geloofwaardigheid van de Europese Unie, het compenseren van de dalende nationale defensiebudgetten en het vergroten van de samenwerkingskracht, blijkt het steeds noodzakelijker te worden dat lidstaten zich gezamenlijk gaan inzetten bij de ontwikkeling van militaire capaciteiten. In dit onderzoek is onderzocht hoe de Europese Unie er in geslaagd is om beleid te ontwikkelen op dit gevoelige beleidsterrein. Hiervoor is een casestudy uitgevoerd naar het ontstaan van het helikoptercapaciteitenbeleid. In Europa bestaat een groot tekort aan beschikbare en capabele helikopters voor missies. Om dit probleem aan te pakken, heeft de Europese Unie in anderhalf jaar beleid ontwikkeld om op Europees niveau dit tekort aan te pakken. Dit onderzoek is uitgevoerd aan de hand van twee modellen waarmee complexe, langlopende beleidsprocessen, waarbij veel verschillende actoren betrokken zijn, kunnen worden bestudeerd: het Advocacy Coalition Framework van Sabatier (1993) en het Discourse Coalition Perspective van Hajer (1995). Deze twee theoretische perspectieven kijken naar de rol van beleidscoalities en discourscoalities bij het tot stand komen van beleid. De twee theorieën zijn in dit onderzoek toepasbaar gemaakt op de Europese context, waarbij verondersteld is dat zich in de Europese Unie transnationale coalities vormen. Dit zijn coalities van actoren die zich over de grenzen van de lidstaten heen met elkaar verbinden en die als zodanig van invloed zijn op de beleidsvorming. Door middel van een uitgebreide documentenstudie en diepte-interviews met betrokkenen, is het tot stand komen van het Europese helikoptercapaciteitenbeleid gereconstrueerd. Uit dit onderzoek is naar voren gekomen dat actoren zich zowel verenigen in transnationale discours coalities als transnationale advocacy coalities. In het geval van de discours coalitie lag de focus van de coalitie op de definitie van het probleem. De coalitie slaagde erin om op basis van argumenten andersdenkende actoren te verbinden rond het helikopterproject. Steeds meer actoren raakten overtuigd van de noodzaak van het aanpakken van het probleem. Dit leidde er toe dat de bereidheid om beleid te gaan ontwikkelen groot was. Op de probleemdefinitie volgde de probleemaanpak. In deze fase van de beleidsvorming speelden beleidsvisies en belangen een veel belangrijkere rol. Actoren gingen zich op grond hiervan verbinden in beleidscoalities. Door externe gebeurtenissen in de omgeving van de beleidsarena verschoven verschillende belangrijke actoren gedurende het beleidsvormingsproces van de ene coalitie naar de andere. Hierdoor werd uiteindelijk één transnationale beleidscoalitie zo invloedrijk dat deze dominant werd. Deze coalitie (de continentale transnationale beleidscoalitie) richtte zich bij de ontwikkeling van militaire capaciteiten hoofdzakelijk op Europese samenwerking, waardoor in korte tijd beleid werd ontwikkeld om op Europees niveau het tekort aan beschikbare helikopters aan te pakken. De casestudy heeft laten zien dat transnationale coalities een rol kunnen spelen bij de ontwikkeling van beleid rond Europese militaire capaciteitenontwikkeling en dat de invloed van deze coalities groot kan zijn. Daarnaast heeft het onderzoek aangetoond dat er inderdaad verschuivingen plaatsvinden in de richting van een Europees capaciteitenontwikkelingsbeleid. Wil de Europese Unie echter de laatste stap kunnen zetten om militaire capaciteitenontwikkeling echt tot een Europees beleidsterrein te maken, dan zal de Europese Unie supranationale bevoegdheden moeten krijgen om de ontwikkeling van militaire capaciteiten de Europese beleidsarena in te dwingen.
dc.description.sponsorshipUtrecht University
dc.format.extent6257024 bytes
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.language.isonl
dc.titleCoalities Zonder Grenzen. De rol van transnationale coalities bij het tot stand komen van Europese militaire capaciteitenontwikkeling.
dc.type.contentMaster Thesis
dc.rights.accessrightsOpen Access
dc.subject.keywordsSabatier, Hajer, transnationale coalities, advocacy coalition framework, discours coalition perspective, discours coalities, beleidscoalities, capaciteitenontwikkeling, Europees Defensie Agentschap, EDA, helikopters
dc.subject.courseuuPubliek management


Files in this item

Thumbnail

This item appears in the following Collection(s)

Show simple item record