(Nooit) te oud om te sporten Een onderzoek naar de betekenissen die ouderen geven aan de deelname aan sportactiviteiten

Abstract

Dit kwalitatieve onderzoek heeft tot doel inzicht te bieden in het (niet)sportgedrag van ouderen. Hiertoe wordt gekeken welke betekenissen sportende en niet sportende ouderen toekennen aan de deelname aan sportactiviteiten. Deze betekenissen staan niet los van discoursen of heersende vertogen in de maatschappij. Om deze betekenissen te achterhalen is er daarom eerst een literatuurstudie verricht naar de dominante discoursen over ouderen en bewegen. Daarna zijn er zestien semi-gestructureerde interviews en acht observaties gehouden.

Uit het onderzoek blijkt dat er een duidelijk onderscheidt gemaakt kan worden tussen de betekenissen die sportende en niet sportende ouderen toekennen aan sportdeelname. Voor de sporters is sport een middel om hun fysieke en mentale gezondheid te bevorderen, het verouderingsproces tegen te gaan en sociaal kapitaal op te bouwen. Als gevolg van deze betekenissen kennen zij een hoge prioriteit en waardering hieraan toe. Het maakt sportdeelname in hun ogen geschikt voor jong én oud. De niet-sporters associëren sport met intensieve lichamelijke inspanning, competitie en doelgericht trainen. Dit maakt sportdeelname ongeschikt voor ouderen. Zij achten zichzelf en andere ouderen hier fysiek niet toe in staat er ervaren die als schadelijk voor hun gezondheid. Daarnaast leggen zij geen verband tussen sport en gezelligheid. Dientengevolge zien zij dit niet als middel om sociaal kapitaal te vergaren. Op basis van deze betekenissen wat sportdeelname wel en vooral ook niet is, kennen zij hier weinig waarde en belang aan toe.