Opvoeding binnen de sportvereniging. Een onderzoek naar de betekenis die trainers geven aan de rol die zij (kunnen) spelen in de opvoeding van kinderen in en door sport.

Abstract

Het doel van dit onderzoek was om er achter te komen welke betekenis trainers geven aan de rol die ze spelen of kunnen spelen in de opvoeding van kinderen in en door sport. Hiervoor zijn zestien trainers (drie vrouwen en dertien mannen) geobserveerd en geïnterviewd binnen drie verschillende sporten: gymnastiek, tennis en voetbal. Na analyse van de observaties en de diepte-interviews blijkt dat de meeste trainers een rol voor zichzelf zien weggelegd in de opvoeding van kinderen in en door sport. Maar niet alle trainers zijn zich bewust van deze rol en enkele trainers vinden zelfs dat ze deze rol niet hebben. Toch blijkt dat alle trainers een klimaat creëren waarin kinderen zich kunnen ontwikkelen. Hier is sprake van onbewuste opvoeding. Zowel de onbewuste rol in de opvoeding als de bewuste rol, vullen trainers in door kinderen normen, waarden en sociale vaardigheden aan te leren. Ze zeggen dat ze deze aspecten kinderen vooral aanleren door ze te belonen en ze aan te spreken op hun gedrag en minder door gebruik te maken van straffen. Centraal voor vrijwel alle trainers staat plezier in de training, al wordt aan het begrip plezier verschillende betekenissen gegeven door de trainers. Sommige trainers denken dat kinderen plezier hebben als ze lekker bezig zijn, andere leggen de nadruk op sociale contacten en er zijn trainers die vinden dat kinderen pas echt plezier hebben als ze beter worden en winnen. Deze laatste trainers lijken zich er niet van bewust dat veel nadruk op competitie en winnen een negatieve invloed kan hebben op kinderen. Ten slotte zijn de meeste trainers van mening dat verschillende kinderen een verschillende benaderingswijze nodig hebben. Alle trainers zeggen rekening te houden met het feit dat kinderen verschillend zijn.