“Vertrouwen, betrokken, duidelijkheid en trainen” Onderzoek naar de betekenisgeving, mogelijkheden en knelpunten van het lerend vermogen van een groep projectmanagers binnen een grote internationale IT dienstverlener

Abstract

In dit onderzoek wordt de betekenisgeving van projectmanagers aan de eigen afdeling als lerende organisatie binnen een grote IT dienstverlener vanuit een sociaal constructivistisch perspectief onderzocht. Het lerend vermogen verbeteren zou moeten resulteren in een lagere foutenlast en een geoptimaliseerd en duidelijk werkproces. Als deze aspecten zijn verbeterd kan men zich richten op het inhoudelijk collectief leren.

In de studie construeer ik een werkelijkheid waarin het lerend vermogen van deze afdeling door het solistische karakter van het beroep, een interne verdeeldheid, de hiërarchische bureaucratische organisatie en de technische achtergrond erg laag is. Kenmerkend is het herhalen van fouten, gericht zijn op het individu en de lage betrokkenheid bij zowel de afdeling als de organisatie. Hoewel de recente aandacht voor het professionaliseren van projectmanagement zeer wordt gewaardeerd ligt er voornamelijk een verbeterslag in het creëren van een hogere urgentie, het vormen van een veranderteam met projectmanagers, het formuleren van een duidelijke visie en deze vooral communiceren, de doorgaande lijn van trainingen door te zetten, meer gericht zijn op belonen en uiteindelijk het proces te versterken en verankeren. Onder de projectmanagers ontstaat dan meer vertrouwen, een grotere betrokkenheid bij de organisatie, wordt er samen gebouwd aan een duidelijke basis en is men bereid te blijven trainen aan betere processen. Dat is de manier waarop leren binnen een grote bureaucratische, hiërarchische massadienstverlener gestalte krijgt volgens de projectmanagers.