| dc.description.abstract | Background: Subjective well-being (SWB) is an important aspect of quality of life (QoL). It is however, seldomly incorporated in health-related quality of life scales. Recently, researchers focussing on aphasia, proponed the need for inclusion of SWB to measurements of QoL to fully capture someone’s well-being. However, it is unclear, both internationally and in the Netherlands, how SWB of the client informs clinical practice of SLTs. The current explorative research is set up to explore how Dutch SLTs operationalize SWB in current practice.
Aim: To describe how Dutch SLTs, working with people with aphasia in a private practice or a healthcare centre, address the patient’s SWB during diagnosis and treatment, and identify barriers and facilitators they experience when measuring and operationalizing SWB.
Method: A qualitative research design with a phenomenological approach was used. SLTs from private practices and healthcare centres were invited to participate in individual interviews and a focus group. The data was analysed using a combination of inductive and deductive methods.
Results: Eight SLTs participated in the study. The SLTs’ experiences were described through four themes that emerged: SLTs’ responsibility, understanding someone’s SWB, the concept SWB, and working in a team. The results showed that SLTs feel responsible to address SWB in patients, but they experience limits in their influence on someone’s SWB.
Conclusion: SLTs consider SWB as a complex puzzle, which is reflected in many domains of life. Therefore, it is important for SLTs to be a part of a cooperative network to understand both the impact of aphasia on a patient’s life and SLTs’ influence on patients’ SWB.
Recommendations: Further research should focus on the development of a valid measurement of SWB-, and clinical guidelines to guide SLTs in supporting patients in dealing with their aphasia.
Nederlandse samenvatting
Titel: Ervaringen van logopedisten met het subjectief welbevinden van mensen met afasie. Achtergrond: Subjectief welbevinden (SWB) is een belangrijk aspect van een meting van kwaliteit van leven (KvL) bij mensen met afasie. Echter, SWB maakt zelden onderdeel uit van een meting van KvL. Recent onderzoek toont aan dat SWB een belangrijk onderdeel is van een meting van KvL om een valide beeld te krijgen van het gehele welbevinden van iemand. Echter, het is onduidelijk hoe SWB in Nederland en internationaal deel uit maakt van de logopedische zorgverlening. Het huidige onderzoek is daarom opgezet om te onderzoeken hoe Nederlandse logopedisten SWB in de praktijk operationaliseren. Doel: Het beschrijven hoe Nederlandse logopedisten, die werken met mensen met afasie in zorginstellingen of eerstelijnspraktijken, omgaan met het welbevinden van patiënten in de diagnose en de behandeling, inclusief welke barrières zij daarbij ervaren. Methode: Logopedisten uit zowel zorginstellingen als eerstelijnspraktijken zijn uitgenodigd voor deelname aan een individueel interview en een focusgroep aan het eind van het onderzoek. De data zijn geanalyseerd met een combinatie van inductieve en deductieve methoden. Resultaten: Acht logopedisten participeerden in het onderzoek. De ervaringen van deze logopedisten zijn beschreven aan de hand van vier thema’s die uit de resultaten naar voren kwamen: De verantwoordelijkheid van de logopedist, het begrijpen van iemands SWB, het concept SWB en werken in een team. De resultaten laten zien dat logopedisten zich verantwoordelijk voelen om het SWB van mensen aan te pakken, maar zij ervaren grenzen aan hun invloed op iemands welbevinden. Conclusie: Logopedisten zien SWB als een complexe puzzel die verweven is in verschillende facetten van het leven. Daarom is het belangrijk om samen te werken met andere zorgprofessionals om zowel de impact van de afasie op iemands leven te begrijpen, als ook de invloed op iemands welbevinden. Aanbevelingen: Vervolgonderzoek kan gericht worden op het ontwikkelen van een meting van het SWB en het ontwikkelen van klinische richtlijnen om logopedisten te ondersteunen in het helpen van patiënten bij het omgaan met de afasie. | |
