Het effect van modaliteit van bewijsmateriaal en expertise op ernst en straftoekenning

Abstract

Bewijsmateriaal in de rechtbank komt in veel verschillende vormen voor, van DNA-monsters tot beeldmateriaal en getuigenverklaringen. De manier waarop bewijsmateriaal gepresenteerd wordt, wordt modaliteit van bewijsmateriaal genoemd. Eenieder verwacht dat er door experts, waaronder rechters, goed naar bewijsmateriaal gekeken wordt. Ook wordt er verwacht dat zij een objectieve beoordeling maken over het misdrijf en de verdachte. Dit onderzoek heeft getracht te onderzoeken wat de invloed van modaliteit van bewijsmateriaal en expertise samen is op de ernst van een misdrijf en de straftoekenning. Gruwelijke kleurenfoto’s en beschrijvingen van deze foto’s werden ingezet als modaliteit van bewijsmateriaal. Expertise werd gemeten door leken af te zetten tegen experts, ofwel de participant bezit expertise over de rechtspraak of niet. Dit onderzoek hanteerde daarmee een 2(modaliteit: foto vs. tekst) x 2(expertise: wel vs. geen expertise) within- en betweensubjects design. Waarbij de afhankelijke variabelen ernst en straftoekenning waren. Uit het onderzoek bleek dat de modaliteit van bewijsmateriaal geen invloed had op zowel de ernst als de straftoekenning. Participanten die kenden bij het zien van een foto geen hogere straf toe en achtten het misdrijf niet ernstiger dan wanneer zij een beschrijving lazen. Daarnaast maakte het geen verschil of de participant wel of geen expertise over de rechtspraak bezit. De geachte ernst en de straftoekenning waren gelijk bij de expertisegroepen, beide groepen beoordeelden het materiaal hetzelfde. Daarnaast hadden modaliteit van bewijsmateriaal en expertise samen geen invloed op de ernst en de straftoekenning.