| dc.description.abstract | Op 27 december 1979 viel de Sovjet-Unie Afghanistan binnen om de rust aan de grens te herstellen, nadat er in Afghanistan een bloedige opstand was ontstaan. Deze inval van de Sovjet-Unie werd door de Noord-Atlantische Verdragsorganisatie (NAVO) en de Verenigde Staten (VS) streng veroordeeld. Deze strenge veroordeling werd ook gevraagd van de overige leden van de NAVO, zo ook van Nederland. De historiografie over de Koude Oorlog zag dit als een typisch voorbeeld van de leidende rol die de VS had binnen de NAVO. Hierdoor werd er nauwelijks gekeken naar de rol die de kleinere leden van de NAVO en het Warschaupact hadden. Met de ontwikkeling van New Cold War History werd er een stem gegeven aan deze kleine leden van de bondgenootschappen. Binnen deze New Cold War History hebben Melvyn Leffler en John Lewis Gaddis echter een structure-agency debat, waarbij Gaddis de structuur van de bondgenootschappen als leidend ziet, en Leffler stelt dat de kleine landen wel degelijk enige vorm van onafhankelijkheid, ofwel agency, hadden. Deze scriptie geeft een nieuwe visie op dit structure-agency debat door documenten van overleg binnen de regeringspartijen van het kabinet-Van Agt I, Christendemocratisch Appèl (CDA) en de Volkspartij voor Vrijheid en Democratie (VVD), en de grootste oppositiepartij, de Partij van de Arbeid (PvdA), in de eerste maanden van 1980 te onderzoeken. Op die manier laat deze scriptie zien dat er zowel bij de regeringspartijen als de PvdA geen sprake was van een eenduidig beleid, maar dat het beleid een combinatie was van zowel agency als structure, met veel discussie. Hiermee geeft deze scriptie een nieuw en uniek beeld van de agency van Nederland binnen de NAVO. | |
