Een muzikale utopische dystopie: dark play in Family Guy met een ‘Bag of Weed’?

Abstract

Met geanimeerde sitcoms ofwel anicoms voor volwassenen is animatie een nieuwe weg ingeslagen. De dominante televisiecodes worden onder druk gezet door de utopische dystopische ideologie die anicom eigen is. Deze utopische dystopie neemt het traditionele Amerikaanse provinciale gezinsleven van de jaren ’50, ’60 en ’70 als het perfecte stereotype, waarbij elke mogelijkheid van ontwrichting aangegrepen wordt. Deze persiflage levert socio-culturele politieke kritiek door middel van humor, ironie en parodie waarbij de eindeloze mogelijkheden van animatie bijdragen aan de utopische chaotische situaties. Vele momenten van kritiek nemen de vorm aan van Herzogs musical moments die gelijkgelegd kunnen worden aan Huizinga’s toovercirkel. Deze tijdelijke muzikale speelruimte zorgt ervoor dat morele grenzen bij de kijker verlegd worden. Finks taxonomie van humor verklaart daarnaast dat gevoelens van schaamte of discomfort weggelachen worden in de psychoanalytische theorie van humor. Door Broadwaystructuren van herhaling toe te passen, is de verandering van context mogelijk, waardoor de nieuwe context van de toovercirkel aan de musical moment toegeschreven kan worden. De muziek representeert ondertussen de dynamiek tussen utopische en dystopische momenten en ondersteunt het spel met televisiecodes en de verlegging van morele grenzen. Deze nieuwe context in combinatie met de dynamiek tussen verschillende kanalen van het intermedium zorgen voor een nieuwe reactie bij de kijker. De hoge risico’s verbonden aan deze nieuwe context leggen de dark play bloot, namelijk het eenzijdige spel van representatie dat de makers spelen, waarbij de kijker bepaalt om wel of niet mee te doen aan het spel van persiflage. Met behulp van de musical moment ‘Bag of Weed’ uit Family Guy neem ik deze dynamiek in anicoms onder de loep.