All You Need Is One Killer Track

Abstract

De film BABY DRIVER (2017) van Edgar Wright is een verhaal over een jonge getaway driver genaamd Baby. Het verhaal gaat over Baby die uit de criminele wereld wil ontvluchten waar hij in verstrikt is geraakt door een fout in zijn jeugd. Gedurende de film wordt hij verliefd op Debora, een vrouw met dezelfde grote passie voor muziek. Deze actiefilm wordt gedreven door muziek. Het script is op bestaande muzieknummers geschreven en Baby luistert bijna constant naar muziek. Het overstemt niet alleen zijn tinnitus, maar ook de grimmige realiteit die hij wil ontvluchten. Elk filmisch element is zo verweven met de muziek dat ze elkaar versterken op die manier dat de film de kijker stuurt in interpretatie en begrip. Door middel van een literatuuronderzoek en een neoformalistische analyse wordt de vraag beantwoord: hoe wordt muziek als filmisch middel ingezet in de film BABY DRIVER? Door scènes te analyseren die nadruk leggen op bepaalde filmische elementen, wordt duidelijk hoe ze elkaar versterken en wordt er duidelijk hoe de kijker gestuurd wordt in diens begrip van de film. Baby’s doel om de criminele wereld te ontvluchten zit op een diepe interne focalisatie in de film door de souplesse in het gebruik van beeld en geluid dat de kijker uitgenodigd wordt tot een immersie in zijn karakter. Deze filmische muzikaliteit wordt onder andere teweeggebracht door film kinesis. Door af te wijken van het patroon om bijna altijd muziek af te spelen zijn scènes zonder muziek van belang voor betekenisgeving van die scène in het verhaal.