Een digitale assistent voor de 'Nederlandse gebruiker'?

Abstract

Onderzocht is hoe de ideale gebruiker van de Google Assistent gevormd wordt in de interface. De Google Assistent is een applicatie die dient als een persoonlijke digitale assistent, die helpt bij het uitvoeren van alledaagse taken. De applicatie beschikt over een grafische interface en een voice user interface (VUI). Om te onderzoeken hoe de ideale gebruiker tot stand komt, wordt de discursieve interface analyse van Mell Stanfill (2015) toegepast. Met deze methode is onderzocht hoe het verwachte gebruik en de normen van gebruik ontstaan aan de hand van de affordances in zowel de grafische als voice user interface. De affordances die zijn geanalyseerd zijn onderverdeeld in cognitieve, zintuigelijke, functionele en fysieke affordances. In de analyse is gekeken naar hoe productive power in de interface is ingezet als macht van de ontwikkelaars om die normen van gebruik te construeren. Middels de analyse is gevonden dat de affordances het verwachte gebruik van de assistent creëren. In de interface zijn deze affordances vormgeven volgens de verwachte behoeftes. De ideale gebruiker zou de persoonlijke digitale assistent optimaal gebruiken door de normen van gebruik te volgen. Deze normen vormen een ideale gebruiker die naast de assistent ook de externe toepassingen zou moeten gebruiken. Ten slotte zijn exploratief de resultaten van de interface analyse gekoppeld aan micro-usability testen, waaruit blijkt dat de ideale gebruiker niet altijd overeenkomt met de daadwerkelijke gebruiker. Het geeft inzicht in hoe een ideale gebruiker tot stand komt door de interface. Hieruit blijkt dat de verwachtingen over de gebruiker essentieel zijn in het design van de interface en dat het leid tot normativiteit rondom gebruik.