Mobiliteitsbeleid voor klimaatverandering: Waarborging vanuit natuurwetenschappelijk, beleidsmatig en juridisch perspectief

Abstract

In 2015 werd het Akkoord van Parijs gesloten tussen het merendeel van de landen binnen de Verenigde Naties, waaronder Nederland. In dit Akkoord worden doelen vastgesteld om klimaatverandering tegen te gaan. Elk land mag zijn eigen nationale bijdrage vaststellen, waarmee het het Akkoord dient te waarborgen. Zo heeft Nederland het Ontwerp van het Klimaatakkoord opgesteld voor verschillende sectoren. Dit interdisciplinaire onderzoek bekijkt enkel de sector Mobiliteit en tracht antwoord te geven op de vraag: hoe waarborgt Nederland het Akkoord van Parijs door middel van het Ontwerp van het Klimaatakkoord met betrekking tot mobiliteit? Deze vraag is benaderd vanuit de Milieu-Natuurwetenschappen, Governance for Sustainable Development en Rechtsgeleerdheid. De verschillende en overeenkomstige resultaten van deze onderzoeksgebieden zijn hierna geïntegreerd op basis van objectiviteit en subjectiviteit. Dit onderzoek toont een tweedeling tussen objectieve en subjectieve waarborging. Concluderend wordt het Akkoord objectief gewaarborgd door Nederland – zo wordt voldaan aan de informatie-eis uit het Akkoord en wordt binnen bepaalde aannames de doelstelling van 1.5 tot 2 graden Celsius behaald –, terwijl subjectief niet volledig aan de afspraken voldaan wordt – zo zijn bepaalde aannames nog onduidelijk en is het Ontwerp niet onverdeeld legitiem. Deze uitkomst kan van toegevoegde waarde zijn bij het vervolg van de Nederlandse nationale bijdrage. Hier kan een combinatie van andere afspraken en een ander beleidsproces helpen om tot een bijdrage te komen welke het Akkoord meer waarborgt.