'Witte onschuld bestaat niet.' Een analyse van het Nederlandse postkoloniale zelfbeeld en het begrip witte onschuld in de hedendaagse Nederlandse literatuur

Abstract

Deze scriptie onderzoekt het concept van witte onschuld, zoals gedefinieerd door Gloria Wekker (2016), in de hedendaagse Nederlandse literatuur. Allereerst wordt het huidige debat rond ras en racisme in de postkoloniale samenleving geschetst door de verschillende stemmen tegenover elkaar te zetten en het begrip witte onschuld te verduidelijken. Daarna volgt de analyse van vier casussen: De laatste Aedema (2012) van Marjolijn van Heemstra, De laatste oorlog (2016) van Daan Heerma van Voss, Vallende vorst (2015) van Désanne van Brederode en Moedervlekken (2016) van Arnon Grunberg. De casussen zijn gekozen op basis van een aantal factoren: de boeken zijn verschenen na 2010 en de twee man-vrouwparen zijn generatiegenoten. Na een grondige analyse van de narratieve structuur en de thema’s van gekozen casussen beargumenteert deze scriptie dat de typisch mannelijke en vrouwelijke reacties op kwesties als ras en racisme zoals gedefinieerd door Wekker voornamelijk bij de vrouwelijke auteurs terug te vinden zijn en dat de man-vrouwvergelijking tot meer resultaten leidt dan de vergelijking op basis van generatie.