Het effect van verschillende kenmerken van een voedselverleiding op wanting en eetgedrag

Abstract

Verleidingen zijn tegenwoordig zo groot dat het langdurig volgen van een caloriearm dieet steeds moeilijker wordt, al dan niet onmogelijk voor sommige mensen. Er is veel onderzoek verricht naar de effecten van neuropsychologische processen zoals wanting en liking. In het huidige onderzoek stond de vraag centraal of verschillende kenmerken van een verleiding een verschillend effect vertonen op wanting en daarop volgend eetgedrag. Negenentachtig participanten hebben deelgenomen aan een gerandomiseerd experiment met een tussenpersoon-design. De variabele verleiding (afbeelding vs echt vs controle) vormde de belangrijkste onafhankelijke variabele. De variabelen impliciete wanting en eetgedrag dienden als afhankelijke variabelen. Effecten zijn onderzocht doormiddel van een MANCOVA analyse. Uit de resultaten kwam een duidelijk patroon naar voren. Na blootstelling aan een tastbare verleiding werd de motivatie om voedsel te consumeren significant verhoogd. Dit effect werd niet gevonden als mensen blootgesteld werden aan een niet-tastbare verleiding. Hoewel niet significant, werd eenzelfde patroon gevonden voor eetgedrag. Er kan geconcludeerd worden dat een tastbare verleiding meer effect heeft op de motivatie om voedsel te consumeren en mogelijk op het daarop volgend eetgedrag. Vervolgonderzoek is nodig met inclusie van een lijnersgroep ofwel obesitasgroep.