Jacques Delors: protagonist of bemiddelaar?

Abstract

In deze scriptie wordt onderzocht in hoeverre de Europese Commissie (EC) invloed heeft gehad op de totstandkoming van de monetaire clausules in de Single European Act. Uit de historiografie blijkt dat de invloed van de EC op het proces van verdragswijziging zich met name uit in de vorm van bemiddeling en propageren van beleid. Tijdens de Intergouvernementele conferentie (IGC) van 1985, waar over de SEA werd onderhandeld, poogde de EC de koers van de Europese monetaire integratie te bepalen door deze twee rollen aan te nemen. Jacques Delors probeerde als haar vertegenwoordiger het debat te sturen door inhoudelijke voorstellen in te dienen en deze te verdedigen. Daarnaast deed hij zijn best om overeenkomsten tussen de belangrijkste regeringsleiders te bemiddelen. De conclusie van het onderzoek luidt dat de EC beide rollen niet bijzonder succesvol heeft kunnen vervullen. De voornaamste manier waarop ze invloed heeft gehad op de totstandkoming van de monetaire clausules was een bemiddeling bij voorbaat tussen haarzelf en haar inhoudelijke tegenstrevers. Dit laat zien dat de EC in verschillende contexten op verschillende wijzen haar invloed kan laten gelden.