Crises: constructief of destructief voor het Europese integratieproces?

Abstract

Het doel van deze bijdrage is om een vergelijkend overzicht te geven van het huidige historiografisch debat over de constructieve en destructieve werking van crises in het Europese integratieproces. Dit wordt gedaan door middel van een analyse van de manier waarop historici en politicologen met betrekking tot de lege-stoel-crisis, de staatsschuldencrisis en de migratiecrisis tot hun eindoordeel van constructie of destructie zijn gekomen. Een centrale positie in deze analyse wordt ingenomen door een aantal integratietheorieën en variabelen die hun eindoordeel ondersteunen. Aan de hand van deze analyse kan worden geconcludeerd dat een crisis zowel constructief als destructief kan zijn voor het Europese integratieproces, afhankelijk van waar de historicus of politicoloog de focus legt in zijn artikel over een crisis. De slotconclusie, die als gevolg van het secundaire literatuuronderzoek kan worden getrokken, is dat een combinatie van integratietheorieën en overeenkomstige variabelen het meest complete beeld kunnen bieden voor een plausibele verklaring van de constructieve of destructieve rol van crises in het Europese integratieproces. Dit wordt uitgewerkt in een model, genaamd het crisismodel.