| dc.description.abstract | In deze studie is onderzocht in welke mate demografische factoren de intentie van groepen mensen bepalen om te investeren in de verwachtingen van een kenniseconomie. Technologische vaardigheden, sociale/organisatorische vaardigheden, flexibiliteit en continue kennisontwikkeling zouden zorgen voor duurzame inzetbaarheid in een kenniseconomie. Middels de capability-benadering wordt in kaart gebracht op welke wijze groepen in de samenleving een risico kunnen lopen in het bereiken van duurzame inzetbaarheid, en op welke manier de intentie tot gedrag hier een rol in speelt (theory of planned behavior).
Middels een kwantitatief onderzoek (Chi-square toets en twee ANOVAs) zijn de verbanden getoetst tussen de intentie tot het gedragen naar, indien nodig bijleren van, de verwachtingen van de kenniseconomie en de demografische factoren opleidingsniveau, gender, leeftijd en gezinssituatie. Door te bekijken welke groepen een lage intentie hebben, kunnen namelijk potentiële nieuwe risicogroepen gedefinieerd worden. Uit het onderzoek kwam echter dat alle groepen die vergeleken zijn in de studie eenzelfde intentie hebben met betrekking tot de gevraagde vaardigheden: er is geen intentie te zien, met uitzondering voor de sociale/organisatorische vaardigheden. Dit roept met name de vraag op waardoor dit komt: wordt duurzame inzetbaarheid in een kenniseconomie toch door iets anders bepaald, of leven deze verwachtingen nog niet voldoende onder bedrijven/organisaties en hun werknemers? | |
