Verschil in het Opvolgen van wijsgedrag door een Mens of Robot bij Kleuters bij een Referentiele Conflicttaak en de Rol van Volgzaamheid hierin

Abstract

Kinderen kunnen woorden leren door te luisteren naar de woorden (lexicale cues, zoals mutual exclusivity) of te kijken waar volwassenen naar wijzen en kijken (socio-pragmatische cues). In het huidige onderzoek is onderzocht of er een verschil is in het opvolgen van wijsgedrag door een mens of robot bij kleuters bij een referentiele conflicttaak en wat de rol van volgzaamheid hierin is. Er zijn individuele verschillen tussen kinderen, mogelijk speelt volgzaamheid een rol in de mate van opvolgen van wijsgedrag. Volgzaamheid werd gemeten met de Kiraly-taak (2009). Het huidige onderzoek komt nauw overeen met het onderzoek van Grassman en Tomasello (2010), waarbij kinderen meer afgingen op het wijzen. De conflicttaak in het huidige onderzoek is afgenomen bij 63 kleuters (61.90% jongens). De conflicttaak bestond uit conditie 1 (onbekend label – bekend voorwerp) en conditie 2 (bekend label – onbekend voorwerp), beide uitgevoerd door mens en robot. Uit de resultaten bleek er geen significant effect te zijn tussen agent (mens/robot) en combinatie (conditie 1 + 2). Daarnaast bleek er geen significant interactie-effect te zijn tussen agent en combinatie. Tot slot was er geen significant effect tussen volgzame en minder volgzame kleuters voor agent, combinatie en was er geen significant interactie-effect. De resultaten suggereren dat er geen verschil is tussen agent en combinatie. Daarnaast lijkt er geen verschil te zijn tussen volgzame en minder volgzame kinderen. Deze uitkomsten dragen bij aan nieuwe kennis over woordleren met behulp van een robot. Tot slot worden er aanbevelingen gedaan voor vervolgonderzoek.