Toetsen van Schrijfvaardigheid; is vooruitstrevend toetsen een vooruitgang?

Abstract

Het toetsen van schrijfvaardigheid is een gecompliceerd proces. Een eenduidige definitie van schrijfvaardigheid is lastig te vinden, maar aangenomen is dat er meer gebeurt dan het op papier zetten van woorden (Flower & Hayes, 1981, Meijerink et al., 2009). Ook het objectief beoordelen van een schrijfproduct is makkelijker gezegd dan gedaan (Rijlaarsdam et al., 2012). In deze scriptie wordt onderzocht of het toetsen van schrijfvaardigheid door middel van een gesloten toets resultaten oplevert die vergelijkbaar zijn met de resultaten op een open toets. Hiertoe zijn twee toetsen (open en gesloten) afgenomen bij 61 brugklasleerlingen vwo, en vervolgens de resultaten vergeleken. Er bleek geen relatie te zijn tussen de gevonden eindresultaten, en ook uitslagen voor deelvaardigheden vertoonde niet de verwachtte correlatie. Na een correctie voor cesuur nam deze correlatie toe, maar nog steeds kan niet geconcludeerd worden dat de twee toetsen aan elkaar gelijk zijn. Een exploratieve studie wees aan dat individuele beoordelingen sterk uiteenlopen, zelfs wanneer gelijke beoordelingsmodellen worden gebruikt. Hieruit blijkt dat het zeker noodzakelijk is te blijven zoeken naar alternatieven voor de open toets, om tenminste het beoordelaarseffect te elimineren.