| dc.description.abstract | Tijdens de Duitse bezetting van Nederland voerden de nazi’s een kunstpolitiek waarin de Nederlandse kunst gezuiverd werd van modernistische kunst, die zij omdoopten tot Entartete Kunst. Kunstenaars en musea werden streng gecontroleerd door de nationaalsocialistische instanties. De kunst die gemaakt en tentoongesteld werd moest voldoen aan door de bezetter gestelde cultuurwaarden. Het Stedelijk Museum Amsterdam, dat bekend stond om zijn modernistische tentoonstellingen, bleef in deze periode open.
In dit onderzoek wordt getoetst of het museum de door de Duitsers opgelegde eisen inwilligde, omzeilde of tegenwerkte. Dit wordt onderzocht aan de hand van een uiteenzetting van de verhoudingen tussen de Duitse bezetter en het bestuur van het Stedelijk Museum. Het onderzoek Burgemeesters in oorlogstijd van Peter Romijn ligt aan deze scriptie ten grondslag. Romijn wijst in zijn onderzoek op de complexe keuzes die in deze periode binnen bestuursfuncties gemaakt moesten worden. Het handelen binnen bestuursfuncties moet daarom uitgebreid geanalyseerd worden, voordat gesproken kan worden over ‘goede’, ‘foute’ of ‘grijze’ keuzes. In dit onderzoek is een begin gemaakt met het analyseren van het handelen van het Stedelijk-bestuur tijdens de bezettingsperiode.
Het onderzoeken van de effecten van de Duitse kunstpolitiek op het personeel, het collectiebeheer en het tentoonstellingsprogramma van het Stedelijk Museum staat binnen het onderzoek centraal. Uit de analyse wordt geconcludeerd dat het bestuur eisen heeft ingewilligd, ontlopen én zich ertegen heeft verzet. Het handelen van het Stedelijk-bestuur kan dus niet zomaar omschreven worden als ‘goed’, ‘grijs’ of ‘fout’. Het is beter om te spreken van een overlevingsstrategie binnen bestuursfuncties in oorlogstijd, zoals Romijn beschrijft. | |
