“Pray for the best, but prepare for the worst”: Een cognitieve analyse van de verschuiving van sympathie in de film Prisoners

Abstract

In dit werkstuk zal aan de hand van de film Prisoners worden geanalyseerd op welke manier de verschillende componenten uit de structure of sympathy van Murray Smith worden vormgegeven. De film Prisoners bevat een aantal moralistisch complexe personages die de kijker uitnodigen tot het constant bijstellen van sympathie voor deze personages. De volgende onderzoeksvraag zal worden beantwoord: Op welke manier zorgen de filmische middelen voor een verlegging in de sympathie voor de verschillende personages in de film Prisoners? Het onderzoek richt zich daarbij vooral op de personages Keller Dover en Alex Jones. Voor de overige personages geldt dat zal worden gekeken of zij een soortgelijke ontwikkeling doormaken. Om de vraag te beantwoorden wordt gekeken naar de drie componenten van de structure of sympathy, achtereenvolgens: recognition, alignment en allegiance. De manier waarop deze componenten vorm krijgen zal worden geanalyseerd door te richten op de filmische middelen mise-en-scéne, cameravoering, montage en geluid. De film is opgesplitst in een vijftal fragmenten die kenmerkend zijn voor de ontwikkeling van sympathie voor de personages. Uit de analyse blijkt dat de filmische middelen de constructie en dynamiek van engagement voor de twee personages ondersteunen. Daarnaast zal worden aangetoond dat de methode van Smith niet alleen bruikbaar is voor films met een moralistisch zwart-witte weergave van de personages, maar ook voor films waarin de moraliteit van personages ambigu is te noemen. Daarmee sluit het aan bij de nuance van Plantinga, die benoemt dat allegiance niet altijd gepaard gaat met sympathie. Tot slot poogt het onderzoek de dynamiek van Smith’s structure of sympathy te tonen met behulp van een casus waarin deze dynamiek sterk aanwezig is.