Het gebruik van opvoednetwerken door Marokkaans-Nederlandse migrantenouders

Abstract

Migrantenouders staan na migratie voor de taak hun sociale opvoednetwerken te reconstrueren in het land van vestiging. In dit onderzoek wordt gekeken in hoeverre algemene sociale netwerktheorieën ook van toepassing zijn op de opvoednetwerken van migranten. Het huidige onderzoek richt zich op de manier waarop Marokkaans-Nederlandse migrantenmoeders en -vaders hun opvoednetwerk vormgeven en inzetten in de opvoeding en in het vergaren van kennis over opvoeden. Er wordt in het bijzonder gekeken naar de manier waarop zij zich buiten het familienetwerk oriënteren op de opvoeding en hoe zij hun opvoednetwerken vormen in samenhang daarmee. Er zijn zestien egonetwerkinterviews afgenomen bij overwegend Marokkaans-Nederlandse migrantenouders, waarin gevraagd is naar (het gebruik van) hun opvoednetwerk. Hun opvoednetwerken bestaan gemiddeld uit acht personen, waarvan familie en vrienden met dezelfde etnische achtergrond het grootste deel uitmaken. De ouders positioneren zich echter op diverse manieren ten opzichte van hun familienetwerk en de eventuele buiten hun familie. De meeste ouders vormen unieke sociale netwerken met clusters van zowel bonding- als bridging-contacten waarin sociale leerprocessen plaatsvinden die in meer of mindere mate kenmerken hebben van connected learning en communities of practice. Hierin wordt duidelijk dat migrantenouders in een individualiserende samenleving deels volgens het idee van networked individualism (Wellman, 2002) zelf hun unieke sociale netwerken samenstellen, maar dat zij daarbij waarde blijven hechten aan de aanwezigheid van hun bonding-contacten. In dit onderzoek worden deze netwerken gezien als glocalized communities (Wellman, 2002), waarin individueel samengestelde netwerken bestaan uit diverse clusters. Voorgesteld wordt om deze term ook te gebruiken voor sociale netwerken van migranten, die uniek samengesteld zijn en waarin clusters van zowel briding als bonding contacten voorkomen.