Identificeren met personages in Soldaat van Oranje: Een onderzoek naar de relatie tussen scenografie en identificatie in Soldaat van Oranje – De Musical

Abstract

Soldaat van Oranje – De Musical vertelt het verhaal van Erik Hazelhoff Roelfzema, een Nederlandse verzetsstrijder uit de Tweede Wereldoorlog, en is gebaseerd op de autobiografie Soldaat van Oranje. De musical ging op 30 oktober 2010 in première, werd eind december 2013 de langstlopende musical ooit in Nederland en behaalde in april 2018 zijn 7,5 jarig jubileum. Soldaat van Oranje, een musical over één van de belangrijkste periodes uit de Nederlandse geschiedenis, is een voorstelling die zelf ook geschiedenis schrijft. Deze voorstelling is niet alleen bijzonder door zijn lange looptijd, maar ook door de vormgeving van de zaal en het decor. In tegenstelling tot traditionele musicals die zich afspelen in een lijsttheater, is het publiek van Soldaat van Oranje op een draaischijf geplaatst die 360 graden kan draaien en is het decor hier omheen gebouwd. Dit element maakt een grootse scenografie mogelijk die een belangrijke rol speelt in het vertellen van het verhaal. Na de voorstelling meerdere keren gezien te hebben, ben ik tot de conclusie gekomen dat er een interessant verband bestaat tussen de spectaculaire scenografie van deze musical en de manier waarop de toeschouwer wordt uitgenodigd om zich in te leven in het verhaal en de personages. Hoewel het verband tussen scenografie en identificatie misschien niet snel gelegd wordt, wil ik met dit eindwerkstuk laten zien dat een dergelijke benadering juist interessante perspectieven biedt. In mijn Bachelor Eindwerkstuk laat ik dan ook door middel van een analyse van verschillende elementen van de scenografie zien dat de toeschouwers de mogelijkheid krijgen om zich te identificeren met de personages. Om dit te doen kijk ik eerst naar hoe identificatie verbonden kan worden aan Soldaat van Oranje. Vervolgens bespreek ik hoe elementen van de grootse settingen identificatie mogelijk maken. Hierbij analyseer ik één specifieke setting en kijk ik naar hoe de settingen betekenis genereren in drie achtereenvolgende scènes. Daarna kijk ik welke elementen van de projectieschermen identificatie mogelijk maken, waarbij ik mij eerst focus op de polygoonbeelden die in de voorstelling te zien zijn en daarna op hoe de projectieschermen als opzichzelfstaande setting gebruikt worden.