| dc.description.abstract | Harari’s bestseller is niet voor niets een provocatief boek. Het schetst een wereld die grotendeels fictief is. De morele overtuigingen waar we zo aan vast houden zijn wetenschappelijk te verklaren en lijken daarmee hun waarde te verliezen. Hoe kunnen we per slot van rekening toestaan dat onbelangrijke toevallige gebeurtenissen uit het verleden zoveel autoriteit over ons dagelijks leven hebben dat ze ons voorschrijven wat te doen? De zoektocht naar de waarheid lijkt onmogelijk; hoe zien we het verschil tussen illusie en werkelijkheid? Toch hoeft het allemaal niet verloren te zijn. Ook in een illusoire werkelijkheid is er nog het goede. Alleen wat dat is, wordt dan niet meer bepaald door theorie, maar door praktijk. Genealogische kennis over de aard van ethiek kan verschillende implicaties hebben voor de status van ethiek, van mild tot zeer sceptisch. In het meest sceptische geval bied pragmatisme een uitkomst om moraliteit te waarborgen. De functionaliteit van ethiek is tegelijkertijd een reden om er niet in te geloven en er toch aan vast te houden. | |
