| dc.description.abstract | Aan het Nederlandse cultuurfenomeen “Kinderen voor Kinderen” (hierna: KvK), dat anno 2018 al bijna 40 jaar bestaat en inmiddels is uitgegroeid tot een cultureel instituut, is tot op heden nog nauwelijks academische aandacht geschonken. Er zijn echter veel verschillende vruchtbare invalshoeken van waaruit KvK kan (en zou moeten) worden onderzocht.
Een van deze invalshoeken is de beneficiaire insteek die van meet af aan in het format van KvK verweven is. Dit maatschappelijke engagement vindt ook gehoor in het repertoire. KvK mag dus als benefietconcert gezien worden en valt aldus als benefietconcert te bestuderen: hoe speelt het idee van het benefietconcert een rol bij de inrichting van KvK?
Het benefietconcert is te verdelen in drie hoofdaspecten: de artiest, de muziek en het goede doel. De artiest kan het best opgevat worden als “het instituut KvK”. Het goede doel is een (thans variabel) initiatief voor kinderen, en de muziek vormt de schakel tussen deze twee.
De rode draad in deze drie onderdelen is “het kind”. In liefdadigheidsinitiatieven wordt dit “kind” veelvuldig ingezet als icoon van het ultieme slachtoffer van armoede. Deze focus heeft ten doel om mensen aan te zetten tot het steunen van deze initiatieven. In Westerse media wordt echter zo sterk gefocust op dit misdeelde kind dat het leidt tot stereotypering. Het bevestigen van deze vooroordelen heeft consequenties die voor het effectief te lijf gaan van deze wereldproblematiek niet bevorderlijk zijn: behalve onbegrip bevordert dit ook afstomping, wat uiteindelijk leidt tot tegenzin om in actie te komen.
Binnen het repertoire weet KvK dit engagement echter op een effectievere manier uit te dragen. “Morgen is een droom”, een nummer dat als representatief voor het engagement mag worden beschouwd, slaagt erin een aantal van de hierboven aangegeven problemen te ontwijken. Armoede wordt beschouwd als een mondiaal probleem zonder specifieke geografische ligging, en “het misdeelde kind” wordt niet afgeschilderd als verweesd.
KvK draait niet om de hete brei heen en weet een effectief evenwicht te bewaren: het engagement voert niet dominant de boventoon, maar wordt wel degelijk serieus besproken. | |
