Eisenstein Groovy Chase Eisenstein en BABY DRIVER: interactie tussen muziek, narratie en montage

Abstract

In de film BABY DRIVER volgen we het leven van de getaway driver Baby, een jongen met een talent voor autorijden en een liefde voor muziek. Wanneer hij echter de liefde van zijn leven ontmoet, wil hij zijn leven van misdaad verlaten. Dit blijkt echter niet zo gemakkelijk te gaan als hij had gehoopt. Deze liefde voor muziek uit zich als een ongebruikelijk interactie tussen de muziek, de editing en de narratie. Deze drie elementen lijken op bepaalde momenten namelijk perfect synchroon te zijn met elkaar, maar andere momenten lijken ze juist elkaars tegenovergestelden. Nu heeft Sergei Eisenstein veel geschreven over de hierboven genoemde relaties, met name over het concept audiovisuele contrapunt. Deze theorie houdt in dat er een tegenstelling moet zijn tussen het visuele en het auditieve, om hiermee een groter effect bij de toeschouwer te creëren dan de afzonderlijke elementen. Echter blijven deze elementen wel in een overkoepelende harmonie binnen de film. Maar is deze theorie toepasbaar op een film uit de 21ste eeuw?

In dit onderzoek zal hiernaar gekeken worden in de film BABY DRIVER. Aan de hand van de neoformalistische onderzoekstraditie en het meetprogramma Cinemetrics, zal er in dit onderzoek gekeken worden naar de relaties tussen muziek, editing en narratie. Ook zal er gekeken worden hoe de theorieën van Eisenstein zich verhouden tot de film. Tevens zal er vanuit de filmmuziekwetenschappen specifiek gekeken worden naar de relatie tussen muziek en narratie. Uit dit onderzoek zal blijken dat de film zich niet kan verhouden tot de theorieën van Eisenstein. De manier waarop de verschillende onderzochte filmelementen zich verhouden, verschilt namelijk fundamenteel met de opvattingen van Eisenstein.