| dc.description.abstract | Jihadpropaganda is de laatste jaren enorm succesvol gebleken. Verschillende mensen zijn naar Irak en Syrië vertrokken om zich aan te sluiten bij extremistische organisaties. Anderen hebben lone wolf aanslagen in eigen land gepleegd. In dit onderzoek wordt beschreven waarin de effectiviteit van de jihadpropaganda ligt aan de hand van een iconologische analyse. Daaruit blijkt jihadpropaganda een typisch hedendaags fenomeen te zijn, dat inspeelt op participatory culture, appropriation en read-write culture of remixculture. Het is postmodernistisch van karakter omdat het (soms letterlijk) beelden uit klassieke kunst en populaire (film)cultuur blendt met islamitische symboliek. Clichés worden omarmd. Wapens zijn alomtegenwoordig in de propaganda en fungeren als een soort statusobjecten om macht te tonen. Onder de zogenaamde sluier van de Islam houden zich brute ideologieën schuil, waarbij mensen worden misleid door het manipuleren van islamitische waarden en concepten en het geven van valse beloftes. De miskende moslim zou veranderen van een antiheld in een actieheld, (zelfmoord)aanslagen zouden de ultieme vorm van altruïsme en onderwerping aan Allah’s gezag zijn en het kalifaat zou een geslaagde staat zijn, vrij van vernedering en een plek van veiligheid en geluk. Er wordt op dit moment nog steeds actief propaganda gemaakt. Zolang de ideologie nog aanwezig is, die door propaganda over social media verspreid wordt, heerst het gevaar dat Islamitische Staat onder een nieuwe naam verder zal gaan en nog gruwelijker wordt. | |
