| dc.description.abstract | Het arbeidsmigratiebeleid van de jaren zestig en zeventig heeft de toon gezet voor het migratiebeleid in Nederland. In dit artikel worden de banden tussen de Spaanse arbeidsmigranten zijn of haar herkomstland onderzocht. Benadert vanuit het proces van transnationalisme is een nieuw licht geworpen op deze banden, waarin de sturing van de overheden van Spanje en Nederland centraal staan. Gestimuleerd door economische en politieke belangen hebben de Spaanse en Nederlandse overheid een politieke strategie gevoerd om de banden tussen de Spaanse gastarbeiders en de Spaanse overheid te consolideren. Door middel van uitbreiding van controlemiddelen op de Spaanse emigranten, beïnvloedden de Spaanse autoriteiten hun band met de arbeidsmigranten. De Nederlandse overheid was medeverantwoordelijk voor de transnationale omgang van de Spaanse overheid met de arbeidsmigranten, door het faciliteren van ontmoetingscentra, het afgeven van subsidies, inlichtingen vergaring en ministeriële interventies bij Spaanse affaires. Hoewel de Nederlandse overheid hoopte door deze beleidsvoering het grotere ‘kwaad’ van grootschalige immigratie te voorkomen, bleek uit dit onderzoek dat de keuze voor migratie in grote mate werd bepaald door externe ontwikkelingen.Desondanks heeft het gevoerde overheidsbeleid ten tijde van de arbeidsmigratie consequenties gehad voor de omgang met immigranten in Nederland. | |
