| dc.description.abstract | “Goedkoop scheefwonen” wordt in Nederland gezien als groot probleem (Business Insider Nederland, 2017; NU Wonen, 2016). Het gebrek aan betaalbare woningen in de vrije marktsector zorgt ervoor dat middeninkomens vast komen te zitten in een sociale huurwoning, terwijl de wachtrijen voor een sociale huurwoning de pan uitstijgen (Volkskrant, 2017a). Vanwege de vele rechten van de huurder zijn woningcorporaties niet in staat sociale huurders die te goedkoop wonen een verhuisstap te laten maken naar een woning buiten de sociale huursector.
Desalniettemin proberen corporaties actief de doorstroming te verbeteren (AD, 2018). Het gaat hierbij niet zozeer om externe doorstroming naar een woning buiten de sociale huursector, maar om interne doorstroming. Het verhuizen van een sociale huurwoning naar een (beter passende) sociale huurwoning. Veel sociale huurders wonen, in de ogen van woningcorporaties, namelijk niet passend. Naast te goedkoop, kunnen sociale huurders ook te duur, te klein of te groot wonen (AD, 2017; Consultancy Nederland, 2017). Dit is voor corporaties onwenselijk, omdat een niet-passende huurder een woning bezet houdt die geschikter is voor een ander huishouden.
Om goed in te kunnen spelen op het doorstroomprobleem is het voor woningcorporaties van groot belang om meer te weten te komen over de verhuisintenties en het daadwerkelijke verhuisgedrag van hun huurders. Met deze kennis kunnen corporaties beter inspelen op welke type huurders wel of niet te stimuleren zijn om een verhuisstap te maken naar een beter passende woning. Hebben sociale huurders die te groot wonen een grotere kans om te (willen) verhuizen dan sociale huurders die te klein wonen? Verhuizen niet-passende huurders daadwerkelijk vaker dan passende huurders?
Het doel van dit onderzoek is om meer te weten te komen over de verhuisintenties en het verhuisgedrag van sociale huurders en hun redenen om wel of niet te (willen) verhuizen. Hierbij wordt de focus gelegd op niet-passende huurders, omdat deze huurders in de ogen van woningcorporaties het beste een verhuisstap zouden moeten maken naar een beter passende woning. Om inzicht te geven in de verhuisgeneigdheid en het verhuisgedrag van niet-passende sociale huurders en hun redenen om wel of niet te (willen) verhuizen, is de volgende hoofdvraag geformuleerd:
“In hoeverre verschilt de verhuisgeneigdheid en het verhuisgedrag van sociale huurders die niet-passend en passend wonen en hoe valt dit verschil te verklaren?” | |
