Wijkverpleegkundigen en medicatie. Kennis en houding; een inventarisatie

Abstract

AANLEIDING: Ongeveer 5,6% van de ziekenhuisopnames wordt veroorzaakt door medicatie gerelateerde klachten. De rol van de wijkverpleegkundige in de preventie van medicatie gerelateerde ziekenhuisopnames is nog onduidelijk. Gebrek aan kennis en een ontoereikende houding lijken een risico voor de kwaliteit van de zorgverlening te zijn. DOEL: Kennis en houding van wijkverpleegkundigen ten aanzien van medicatie beschrijven. ONDERZOEKSVRAGEN: Wat is de kennis en houding van wijkverpleegkundigen ten aanzien van medicatie? Verschillen en overeenkomsten van demografische gegeven zijn geanalyseerd. METHODE: Het onderzoek is uitgevoerd onder wijkverpleegkundigen die zijn aangesloten bij een beroepsvereniging. Deze populatie is door middel van een gelegenheidssteekproef getrokken. De respondenten hebben een vragenlijst ingevuld. RESULTATEN: Kennis; casussen ten aanzien van de categorie ‘contra-indicatie’ bleken ingewikkeld. Kennis over de categorieën ‘interactie’ en ‘bijwerkingen’ zijn van hoger niveau. Houding; wijkverpleegkundigen voelen zich in grote mate verantwoordelijk voor medicatie. Er worden weinig gevoelens van angst ervaren. Toch hebben wijkverpleegkundigen niet altijd veel zelfvertrouwen als het gaat om medicatie hantering. Demografische kenmerken; er is geen verband aangetoond tussen kennis, houding en demografische gegevens. DISCUSSIE: Mogelijk zijn wijkverpleegkundigen aangesloten bij een beroepsvereniging meer betrokken. De wijkverpleegkundigen zijn collectief benaderd en deelname vond plaats door middel van zelfselectie. Hierdoor is de steekproef mogelijk minder representatief. De wijze van het uitzetten van de vragenlijst gaf de respondenten de mogelijkheid om deze met behulp van informatiebronnen in te vullen en met collega’s te overleggen. De verhoudingen van het opleidingsniveau en geslacht liggen ver uit elkaar. CONCLUSIE/ AANBEVELING: Er behoefte is aan meer kennis vergaren, dit vergroot ook het zelfvertrouwen. Mogelijk is een verschil in kennis en houding ten aanzien van medicatie tussen de wijkverpleegkundigen en verzorgenden. Vervolgonderzoek kan zich richten op de kennis en houding ten aanzien van medicatie onder verzorgenden.