De (sociale) Inbedding van Zorgorganisaties in de Lokale Gemeenschap

Abstract

In dit onderzoek is de sociale inbedding van zorgorganisaties in de lokale gemeenschap onderzocht aan de hand van netwerkdata van 474 medewerkers en cliënten van 37 afdelingen in zorgorganisaties. Van medewerkers was bekend of zij kennissen of familieleden van cliënten kenden buiten de organisatie. Deze relaties zijn indirecte relaties met cliënten genoemd. Door het percentage medewerkers op de afdeling te berekenen met deze indirecte relaties werden verschillen zichtbaar tussen de afdelingen. Vervolgens is geprobeerd deze verschillen te verklaren met zowel individuele kenmerken van medewerkers als kenmerken van afdelingen en gemeenten waar afdelingen zijn gevestigd. Daarnaast zijn er interviews gehouden met medewerkers van zorgorganisaties om meer inzicht te krijgen in sociale inbedding en de gevolgen ervan voor het behoud van personeel. De resultaten laten zien dat op afdelingen waar medewerkers dichtbij de organisatie wonen meer indirecte relaties zijn tussen medewerkers en cliënten. Hetzelfde geldt voor gemeenschappen waarin weinig verhuisd wordt. Ook waren er verschillen tussen afdelingen uit verschillende regio’s en met verschillende typen zorg. Verder is uit de interviews gebleken dat voorzieningen een belangrijke rol spelen in sociale inbedding in de buurt en dat medewerkers zowel voor- als nadelen van inbedding kunnen ondervinden. Medewerkers die cliënten indirect kennen kunnen beter inspelen op behoeften van cliënt, maar kunnen bang zijn hun professionele houding te verliezen. Tot slot zijn er aanwijzingen dat inbedding in de buurt kan bijdragen aan de werktevredenheid van medewerkers en op die manier aan het behoud van personeel.