| dc.description.abstract | Deze scriptie geeft antwoord op de vraag: Hoe kunnen we het kennisgebrek van consumenten aangaande hun verantwoordelijkheid om duurzaam te handelen conceptualiseren, en wat voor mogelijkheden om dit kennis gebrek praktisch te bemiddelen volgen hieruit? Dit gebeurt door; (1) het probleem te analyseren tussen kennis en verantwoordelijkheid, (2) te kijken naar kennis over verantwoordelijkheid en (3) hoe men bedrijven kan zien als kennisdeler. In sectie één wordt het probleem geanalyseerd dat consumenten niet naar hun verantwoordelijkheid handelen, omdat ze een gebrek aan kennis hebben. Ze weten niet dat ze bijdragen aan de onrechtvaardigheid die arbeiders in minimumloonlanden ervaren. In sectie twee wordt als eerst besproken dat de manier waarop verantwoordelijkheid tot stand komt, ervoor zorgt dat er een gebrek aan kennis ontstaat. Het aansprakelijkheidsmodel stelt verantwoordelijkheid gelijk aan schuld. Echter hierdoor kan verantwoordelijkheid niet worden verhaald op de actor. Er dragen te veel verschillende actors bij aan de onrechtvaardigheid. Als tweede wordt een oplossing voor het toekennen van verantwoordelijkheid besproken, namelijk het veranderen van wetten en normen die deze structurele onrechtvaardigheid mogelijk maken. Volgens dit sociale-connectiemodel van verantwoordelijkheid kan kennis worden gedeeld door publieke actie onder de voorwaarde dat eerst kennis aanwezig moet zijn, deze vorm van verantwoordelijkheid is dus uiteindelijk een politieke verantwoordelijkheid. Als laatst wordt in deze sectie besproken dat slachtoffers van onrecht de kennis kunnen delen, omdat ze mede de verantwoordelijkheid dragen. Op mondiaal niveau brengt dit echter communicatieproblemen met zich mee. Daarom moet de kennisdeling voortkomen uit een groep actoren die kennis hebben van het onrecht en dit delen met het Westen. In sectie drie wordt vervolgens gesteld dat bedrijven de kenniskloof kunnen dichten, omdat zij met hun productieprocessen bijdragen aan het onrecht. Ook zijn ze verantwoordelijk voor het gebrek aan kennis bij de consument. Bedrijven die winst behalen uit dit onrecht zullen niet hun kennis willen delen. Daarom is het aan kleinere bedrijven om deze kennisdeling ingang te zetten. Door het delen van kennis kunnen ze inspelen op de wens van consument om duurzaam te consumeren en kunnen consumenten hun politieke verantwoordelijkheid kunnen nemen. | |
