De nationale legende van Massada

Abstract

De legende van Massada vertelt hoe een groep Joodse opstandelingen, die zich verscholen hield op het rotsplateau Massada, in 73 n.Chr. massaal zelfmoord pleegde toen Romeinen het fort dreigden binnen te vallen. In de twintigste eeuw begonnen de zionisten deze legende als nationaal heldenverhaal te beschouwen. Archeologische vondsten bevestigden in de tweede helft van de twintigste eeuw deels het Massadaverhaal, maar tegelijk werd de nationale vertelling steeds vaker door socialisten aangevallen. In deze context werd Massada in 2000 door de Israëlische staat genomineerd voor een plaats op de Unesco Wereld Erfgoedlijst. In deze scriptie wordt onderzocht hoe de Massadalegende in het nominatiedocument uit het jaar 2000 zich tot de vertelling uit de primaire bronnen en de verschillende interpretaties uit de twintigste eeuw verhoudt. Om deze vraag te beantwoorden, worden allereerst de primaire bronnen, de vertelling van Josephus en de archeologische vondsten, geanalyseerd. Vervolgens worden de zionistische interpretatie van en de socialistische kritieken op het verhaal besproken. Uiteindelijk wordt het nominatiedocument geanalyseerd en worden de eerdere conclusies hierbij bestudeerd.