| dc.description.abstract | Samenvatting
Achtergrond: Sinds begin 2007 wordt in Nederland de 20 weken echo standaard aan alle zwangere vrouwen aangeboden. Door verbeterde technieken worden steeds eerder aangeboren afwijkingen gedetecteerd. Tegenwoordig wordt dan ook steeds vaker op de 20 weken echo een lip(kaak)spleet gevonden en kunnen ouders ook eerder geïnformeerd worden over de behandelmogelijkheden. Doel: Inzicht krijgen in hoe ouders die een 20 weken echo hebben gehad (prenatale groep) de diagnose schisis hebben ervaren in vergelijking met ouders die tijdens of net na de geboorte met de diagnose zijn geconfronteerd (postnatale groep). Hierbij zal gekeken worden welke van de volgende emoties: schok, ontkenning, zorgen, angst, schuldgevoel, boosheid en verdriet aanwezig waren op het moment dat de ouders de diagnose te horen krijgen en welke emoties aanwezig waren tijdens de eerste week na de bevalling. Methode: De onderzoekspopulatie bestond uit alle ouders die in de periode 2006 tot en met 2008 een kind met schisis hebben gekregen en onder begeleiding zijn (geweest) bij het schisisteam in het WKZ. In totaal is er bij twaalf vaders en zestien moeders uit de prenatale groep en bij acht vaders en tien moeders uit de postnatale groep een semi-gestructureerd interview afgenomen. Resultaten: Direct na de diagnose blijkt dat moeders uit de prenatale groep een significant hogere intensiteit schok en boosheid ervaren dan moeders uit de postnatale groep. In de eerste week na de bevalling blijkt er geen enkel significant verschil tussen de prenatale en postnatale groep (vaders/moeders). Conclusie. Er zijn meer overeenkomsten dan verschillen tussen de prenatale en postnatale groep in de beleving van de diagnose. Daarnaast hebben beide groepen de gebeurtenissen rondom de diagnose ongeveer op dezelfde wijze ervaren. | |
