De kunst van de boodschap overbrengen. De invloed van prosodie op effectiviteit en inschattingsvermogen.

Abstract

Tegenwoordig maken veel ziekenhuizen gebruik van het online patiëntenportaal. Het portaal geeft inzicht in, en regie over, je eigen ziekteproces. Bovendien kunnen patiënten online afspraken maken en vragen stellen aan de arts of verpleegkundige via een e-consult. Het e-consult is een vorm van een arm, asynchroon medium, zonder non-verbalen signalen zoals prosodie. Het gemis aan non-verbale informatie wordt volgens Kurger, Epley, Parker en Ng (2005) door taalgebruikers ondervangen, door zichzelf en hun eigen interpretatie op de ontvanger te projecteren. Dit wordt aangeduid met egocentrisme. In dit onderzoek kijken we of er miscommunicatie ontstaat door de aanwezigheid van egocentrisme en hoe dit verandert door de toevoeging van prosodie. We verwachten dat door de toevoeging van prosodie de communicatieve intenties van de arts beter overkomen, en zo de kans op miscommunicatie kleiner wordt. We vergelijken een geschreven en gesproken boodschap aan de hand van vragenlijsten en reflecties, om zo de effecten van prosodie en egocentrisme aan het licht te stellen. Uit ons onderzoek blijkt dat de aanwezigheid van egocentrisme in het e-consult tot meer miscommunicatie leidt, voornamelijk wanneer het gaat om emotioneel geladen berichten. In overeenstemming met onze verwachting werd dit grotendeels verholpen door de toevoeging van prosodie. Dit onderzoek toont het belang en de nood van adequaat onderwijs voor artsen in asynchronische schriftelijke communicatie.