| dc.description.abstract | De Snap Map laat gebruikers door middel van een wereldkaart hun verhalen delen met andere Snap Map gebruikers van over de hele wereld. In dit onderzoek wordt de structuur waarmee de Snap Map ruimtelijke verhalen vertelt ontleed aan de hand van de spatial storytelling modellen van mediawetenschapper Henry Jenkins. Hieruit blijkt dat de wereldkaart, de navigatiemogelijkheden van de gebruiker en de profilering van de Snap Map als de verteller van ‘ons verhaal’ de gebruiker laat geloven hun verhalen op een neutraal platform te vertellen. De structurering van de spatial storytelling in het ontwerp van de Snap Map zorgt er echter voor dat de verhalen voornamelijk een vrolijke, rijke en jonge elite representeren.
Het bekijken en vertellen van verhalen is een cultureel fenomeen en volgens Franse filosoof Paul Ricoeur bepalend voor het beeld van de wereld dat men heeft. De Snap Map wordt voornamelijk gebruikt door de jeugd, waardoor het van belang is om bewustzijn te creëren rondom het niet-representatieve narratief van de wereld dat in het ontwerp van de Snap Map is geproduceerd.
Ook test het onderzoek de bruikbaarheid van de spatial storytelling modellen van Henry Jenkins als analytisch kader. Deze modellen belichten elk een andere manier van ruimtelijke verhalen vertellen, maar staan, zoals blijkt uit dit onderzoek, met elkaar in verbinding. Het is dus van belang de samenhang tussen de modellen van Jenkins over spatial storytelling te erkennen. Dit onderzoek naar spatial storytelling op de Snap Map verkent dus de mogelijkheden van het gebruik van de spatial storytelling theorie op een sociaal medium vanuit een mediawetenschappelijke analyse en vult waar nodig aan op deze theorie van Jenkins. | |
