| dc.description.abstract | In dit onderzoek heb ik me gericht op de governance door Twitter. Aan de hand van een concrete casus heb ik het beleid en de functies van Twitter bestudeerd om erachter te komen hoe het platform zich inzet tegen hate speech. De casus in dit onderzoek is een ruzie die plaatsvond in juli 2016 waarbij Amerikaanse actrice Leslie Jones werd belaagd met haatberichten op Twitter. Om te weten te komen hoe Twitter omgaat met voorvallen zoals deze heb ik drie elementen uit het bestuur van het platform geanalyseerd: handhaving, gebruikersvoorwaarden en affordances. Ik heb zowel gekeken naar het beleid en de functies ten tijde van de ruzie, als naar de ontwikkelingen die hebben plaatsgevonden binnen het bestuur van het platform.
Uit mijn analyse blijkt dat Twitter zich al een aantal jaren inzet om het platform veiliger te maken voor gebruikers. De veranderingen in de gebruikersvoorwaarden duiden erop dat het platform inziet dat mensen uit minderheidsgroepen een doelwit zijn van beledigende berichten. In de hateful conduct policy laat Twitter weten dat belediging op basis van gender, etniciteit en seksualiteit absoluut niet is toegestaan op het platform. Toen dat bleek dat Leslie Jones het slachtoffer was van hate speech heeft Twitter dan ook streng gehandeld en zijn er veel accounts op non-actief gezet.
Desondanks de strenge regelgeving blijkt het lastig om misbruik aan te pakken. Daarom biedt Twitter erg geavanceerde rapporteer-, blokkeer- en filterfuncties die gebruikers kunnen helpen bij het beschermen van hun eigen account. De mogelijkheden van deze functies, oftewel de affordances, zijn in de afgelopen jaren fors uitgebreid. Gebruikers kunnen zich nu op allerlei manieren afschermen van berichten en accounts waar zij niet mee in aanraking willen komen. Door Twitter worden deze functies dan ook gezien als een stap richting meer vrijheid en veiligheid op het platform voor gebruikers die te maken hebben met hate speech. | |
