| dc.description.abstract | Tot op heden is er relatief weinig onderzoek gedaan naar muziek in attractieparken. In tegenstelling tot het onderzoek van Charles Carson en Laudan Nooshin richt deze scriptie zich niet op de Disneyparken, maar op de Efteling, een Nederlands attractiepark. Het gebruik van muziek in dit pretpark vertoont opvallende gelijkenissen met het functioneren van muziek in achttiende- en negentiende-eeuwse lusthoven, met name Vauxhall Gardens. Er is echter geen concreet bewijs dat de imagineers van de Efteling zich op dit vlak direct hebben laten inspireren door deze lusthoven. Muziek heeft sinds de opening van het Sprookjesbos in 1952 een steeds grotere rol toegedeeld gekregen in het park en de Efteling maakt graag gebruik van een breed palet aan (oude) opnames en geluidsinstallaties om de gasten zich voor hun gevoel in een andere (voorbije) wereld te laten verkeren. Instrumentatie en klankkleur spelen hierbij een hoofdrol. Bovendien vertoont de zogenoemde ‘rijksmuziek’ gelijkenissen met filmmuziek uit Klassieke Hollywoodfilms en moderne (blockbuster)films als die van Steven Spielberg. In dit onderzoek wordt door middel van een aantal korte analyses getracht aan te tonen hoe de Efteling zijn bezoekers met deze muziek probeert te ‘betoveren’. | |
