| dc.description.abstract | Deze scriptie volgt het idee van Jerome Bruner dat een biograaf tijdens het schrijfproces
beïnvloed wordt door inter-persoonlijke en culturele invloeden. Van daaruit wordt gesteld dat
Jon Krakauer in Into the Wild een literair persona creëert – Chris McCandless – dat
verschillende rollen inneemt ten opzichte van de natuur. Die rollen staan zowel centraal in het
oorspronkelijke narratief als in de receptie van de roman. Zij vinden hun oorsprong in de
Amerikaanse cultuur, waar een bepaalde mythevorming plaatsvindt rondom de (jonge) man
die zich afkeert van de maatschappij en de ‘wildernis’ intrekt. Ten eerste gaat het om de
romantische schrijver, die niet kan aarden in de moderne maatschappij en zich terugtrekt in de
wildernis om daar tot emotionele genezing te komen. Ten tweede gaat het om de
Amerikaanse pioniers, die grote, ‘onbegane’ gebieden verkennen en de wildernis gebruiken
als een plek om hun masculiniteit te kunnen uiten. De manier waarop naar de natuur wordt
gekeken verschilt per culturele context. Deze scriptie stelt dat de wildernis een culturele
verschijningsvorm van de natuur is, net als de romanticus en pionier culturele
verschijningsvormen van de (jonge) man zijn. Het is belangrijk om daarbij op te merken dat
het gaat om een menselijke bewerking van de natuur, waarbij die laatste ondergeschikt is aan
de eerste. Omdat Krakauer zijn roman de titel ‘Into the Wild’ heeft gegeven, wordt de
verwachting gewekt dat die wildernis centraal staat, maar na lezing blijkt dat niet het geval.
Door middel van een tekstanalyse van enkele belangrijke passages uit de roman en een
receptie-analyse laat deze scriptie zien welke effecten die ondergeschiktheid heeft. Hoe
hebben de rollen die het literaire persona van Chris McCandless inneemt ten opzichte van de
natuur een plaats in zowel het werk als in de receptie van Into the Wild? | |
